SOPHOCLES: Oedipus_Rex

Ἀγήνωρ [1] son of the Trojan Antenor and Theano, Il. 11.59.

Ἀθήνη [1] -ης, ἡ Hom. Ἀθήνη casi siempre c. epít.; trag. dór. Ἀθάνα; lacon. Ἀσάνα Ar.Lys.980; Ἀθηναία inscr. át. arc., A.Eu.288, Ar.Pax 271, Au.828, X.An.7.3.39; jón., ép. Ἀθηναίη Il.2.371, Archil.154.1, Hes.Sc.126, Ar.Eq.763; dór. Ἀθαναία IG 1 3 647 (V a.C.), Pi.O.7.36, Theoc.15.80; argól. Ἀθαναίια Sokolowski 2.27.4 (Argos VI a.C.); eol. Ἀθανάα [-νᾰ-] Alc.325.1, Theoc.28.1; Ἀθνάα IG 1 3 740, 779 (ambas V a.C.); át. contr. Ἀθηνᾶ aparece en inscr. del VI y predomina a partir del IV [ᾰ-] I 1 la diosa Atenea o Atena, Il.1.200, Hes.Fr.33a.22, 31, Hdt.1.60, E.Io 269 • fig. de una pers. ὥσπερ τις Ἀθηνᾶς ψῆφοςcomo el voto de Atenea e.d., el que decide, Philostr.VS 568 • Ἀθηνᾶς γοναίEl nacimiento de Atenea tít. de una obra de Hermipo EM α 1833, Phot.α 1956 • Ἀθηνᾶς ἱερόνel santuario de Atenea en Iberia cerca de la ciu. de Ὀδύσσεια (= Oducia?) en Turdetania, Str.3.2.13 • Ἀ. βωμόςAltar de Atenea isla del golfo de Arabia, Ptol.Geog.4.7.11 • Ἀ. νῆσοςisla de Atenea en el mar Jónico, Ael.NA 14.1 • Ἀ. τεῖχοςmuro de Atenea localidad cerca de Panormo, Paus.7.22.10 • identif. c. la diosa Neith egipcia SB 13931.2 (I/II d.C.). 2 entre los pitagóricos, n. del número 7 Theo Sm.p.103. 3 medic., n. de un emplasto Gal.13.494, Orib.Ec.87.8. II la ciudad de Atenas, Od.7.80, E.Hipp.1123 (cód.). DMic. a-ta-na-po-ti-ni-ja.

Ἀμφιτρίτη [1] (cf. Τρίτων): Amphitrīte, goddess of the sea, personifying the element, κυανῶπις, ἀγάστονος,Od. 12.60, ; μετὰ κύμασιν Ἀμφιτρίτης, Od. 3.91.

Ἀπόλλων [8] [Ἀπόλλων Ἀπόλλωνος:]; Apollo, son of Zeus and Leto, and brother of Artemis, like her bringing sudden, painless death (see ἀγανός); god of the sun and of light, Φοῖβος, λυκηγενής, of prophecy (his oracle in Pytho, Od. 8.79), Il. 1.72, Od. 8.488; but not in Homer specifically god of music and leader of the Muses, though he delights the divine assembly with the strains of his lyre, Il. 1.603; defender of the Trojans and their capital, and of other towns in the Trojan domain, Cilla, Chryse, Il. 1.37, Il. 4.507; epithets, ἀκερσεκόμης, ἀφήτωρ, διΐφιλος, ἑκατηβόλος, ἕκατος, ἑκηβόλος, ἑκάεργος, ἰήιος, λᾱοσσόος, παιήων, χρῡσάορος, Σμινθεύς, Φοῖβος.

Ἄρης [1] gen. Ἄρεοςand Ἄρηος, dat. Ἄρειand Ἄρηι, acc. Ἄρηνand Ἄρηα, voc. Ἄρες (Ἆρες, Il. 5.31, 455): Ares (Mars), son of Zeus and Hera, the god of war and the tumult of battle, Il. 5.890ff; insatiate in bloodshed, headlong and planless in warfare, thus forming a contrast to Athena, with whom he is at variance, Il. 5.853ff., Il. 21.400ff.; a brother of Ἔρις, father of Δεῖμοςand Φόβος; his favorite abode is among rude, warring peoples, Il. 13.301ff., Od. 8.361; his mien and stature imposing and magnificent, Il. 5.860, cf. 385, Od. 8.267ff.; fights now for the Trojans and now for the Greeks (ἀλλοπρόσαλλος); other epithets, ἆτος πολέμοιο, βροτολοιγός, δεινός, ἀνδρεϊφόντης, Ἐνῡάλιος, θοός, θοῦρος, μιαίφονος, ὄβριμος, ταλαυρῑνὸς πολεμιστής, χάλκεος, etc. The name of Ares is used by personification (though not written with a capital letter in some edd.) for his element, battle, combat;ξυνάγειν Ἄρηα, κρίνεσθαι Ἄρηι, ἐγείρειν ὀξὺν Ἄρηα, Il. 2.381, 385, 440.

Ἀρκτοῦρος [1] -ου, ὁ [gen. -οιο Arat.405, A.R.2.1099] Arcturo o Arturo I mit. 1 antiguo n. de Fasis, dios-río de la Cólquide, Plu.Fluu.5.1. 2 padre de Quíona, Plu.Fluu.5.3. II astr. estrella de la constelación del Boyero, frente a la Osa Mayor, que aparece a mediados de Septiembre y marca el equinocio de otoño, Hes.Op.566, 610, S.OT 1137, Th.2.78, D.35.10, Pl.Lg.844e, Arist.HA 599b11, Thphr.HP 5.1.2, CP 3.4.1, Arat.95, l.c., A.R.l.c., AP 7.495 (Alc.Mess.), Plu.Dio 25, 2.832a, Poll.1.62, Hsch. III bot. énula, ínula, ínula heterolepis Boiss., Dsc.4.105, Plin.HN 27.33, cf. Hsch.

Ἄρτεμις [2] -ῐδος, ἡ dór. y beoc. Ἄρταμις CEG 461 (Rodas V a.C.), IG 5(1).1107a (Laconia V a.C.), IG 7.546, 555 (Tanagra); Ἀρτεμείς Herod.6.87, 95; Ἄρτιμις Tim.15.160. [voc. Ἄρτεμι CEG 413 (VI a.C.), dór. Ἄρταμι Alcm.170; ac. Ἄρτεμιν Hes.Th.918; gen. Ἀρτέμιτος Alcm.54, délf. Ἀρτάμιτος CID 1.10.8, 12 (IV a.C.); dat. Ἀρτέμιτι IG 9(1).600.3 (Zacinto), FD 3.238.6 (II a.C.), Ἀρτέμι IG 5(2).429.12 (Figalea), dór. Ἀρτάμιτι GDI 3502.13, 3512 (Cnido), Ἀρτάμι IG 4.513, 577 (Argos); plu. nom. Ἀρτέμιδες Herenn.Phil.Hist.2.24; dat. Ἀρτέμισιν IG 7.3101 (Lebadea III d.C.)] I Ártemis 1 mit., diosa, hija de Zeus y de Leto, hermana de Apolo, Il.21.504, Od.11.172, h.Hom.9, 27, h.Ven.16, Hes.Th.14, 918, Alcm.54, 170, Sapph.84.6, Anacr.1.3, A.Supp.676, E.Hipp.65, E.IT 1456, B.11.37, X.An.1.6.7, Pl.Tht.149b, Pl.Cra.406b, Men.Dysc.874, Call.Dian.110, IEphesos 3072.1. Recibe una serie de epít.: a) advoc. locales gener. c. culto, Ἄ. ΒραυρωνίαA. Brauronia en Braurón (Ática), Paus.1.23.7, Str.9.1.22, Ἄ. ΔερεᾶτιςA. Dereatis en Dera (Taigeto), Paus.3.20.7, St.Byz.s.u. Δέρα, Ἄ. ἘφεσίαA. Efesia en Éfeso, Paus.2.2.6, 4.31, tb. Ἄ. Σαμορνίη· ἡ Ἔφεσος Σάμορνα καλεῖται Hsch., Ἄ. ΠοταμίαA. Potamia o de los ríos en la isla de Ortigia, Pi.P.2.7, Ἄ. ΤαυρικήA. Táurica robada por Orestes e Ifigenia a los tauros, Paus.1.23.7; b) epít. que reflejan el sincretismo c. dioses locales o la incorporación de éstos a la figura de Ártemis • Ἄ. ΕἰλείθυιαA. Ilitia, IG 7.555 (Tanagra), 1871 (Tespias), etc., Ἄ. ἈναΐτιςA. Anaítis asimilación de la diosa persa Anâhita, Paus.3.16.8, Ἄ. ΔίκτυνναA. Dictina diosa cretense identificada tb. con Britomartis, Paus.3.24.9, 10.36.5, Ἄ. ἸφιγενειαA. Ifigenia, Paus.2.35.1; c) epít. ref. a su figura o a su actividad, Ἄ. ἈγροτέραA. Agreste, Il.21.471, Ar.Th.115, IG 7.3564, IG 2 2 1028.8 (I a.C.), ἐλαφηβόλος Ἄ.A. cazadora de ciervos, Carm.Conu.3.4, Ἄ. θηροφόνηA. cazadora, Thgn.11. Para otros epít. de Ártemis v. s.uu. 2 n. de mujer, Herod.6.87, 95. II geog. 1 Ἀρτέμιδος ἱερόν templo de Ártemis lugar en Bitinia, en la salida del Bósforo al Mar Negro , Ptol.Geog.5.1.2 • en Eubea, Ptol.Geog.3.14.22 • en Alica, Ptol.Geog.3.14.7. 2 Ἀρτέμιδος λιμήν puerto de Ártemis en Corcira, Ptol.Geog.3.2.5. 3 μαντεῖον Ἀρτέμιδος oráculo de Ártemis en Arabia, Ptol.Geog.6.7.11. III tít. de una comedia de Efipo, Ath.112f. DMic. a-te-mi-to, -te. Diversas explicaciones. Rel. c. el n. del ‘oso’ ἄρκτος, o bien deriv. de ἄρταμος ‘matarife’. Poco prob. deriv. del pelásgico *ord-e/o-m(o) ‘agua’, ‘fuente’.

Βάκχειος [1] [Βάκχειος Βάκχος ]; I Bacchic, of or belonging to Bacchus and his rites, Eur., Xen.; frenzied, frenzy-stricken, Hdt., Soph.; τὸν B. ἄνακτα, of Aeschylus, Ar. II as Subst., Βάκχιος, ὁ, Βάκχος, Soph., Eur. 2 = οἶνος, Eur. 3 Βάκχειος (sc. πούς), a foot of three syllables, ˘ ˘ ¯ opp. to antibacchius.

Βάκχος [1] The Root seems to be !ϝαχ, so that Βάκχος represents ϝάκχος; and Ἴακχος is for ϝίϝακχος; prob. from ἰάχω, = ϝιϝάχω, to shout I Bacchus, a later name of Dionysus, Soph., etc.: called Διόνυσος Βάκχειος and ὁ Βάκχειος in Hdt. II as appellat. wine, Eur., etc. III a Bacchanal, any one inspired, frantic, Eur., Plat.

Δαυλία [1] sc. Δαυλία χώρα Phocis, Soph.

Δελφίς [1] -ίδος beoc. Βελφίς IG 7.619 I délfica, de Delfos γυνή E.Io 92, μέλισσα Pi.P.4.60, πόλις E.Io 665, Βάκχαι Ar.Nu.605, γῆ E.Andr.1167, πέτρα S.OT 464, E.Andr.998, cf. Ba.306, Theoc.Ep.1.4, Nonn.D.13.122, δραχμαί CID 1.8.3 (Delfos V/IV a.C.), φάμα AP 7.154, Πυθώ Nonn.D.2.698, πεύκη Nonn.D.36.85, βοῦς Nonn.D.5.5. II subst. Délfide 1 ὁ Δ. un mindio, Theoc.2.21. 2 ἡ Δ. una hija de Eudoxo de Cnido, D.L.8.88. 3 ἡ Δ. (sc. χώρα) el territorio de Delfos, SIG 534.16 (Delfos III a.C.), FD 4.175.16 (III a.C.).

Δελφοί [1] -ῶν, οἱ Δαλφοί FD 1.294.13 (IV a.C.); Δερφοί FD 1.238.4 (II d.C.); Δολφοί TC 80.5 (IV/III a.C.); eol. Βελφοί Et.Gen.β 140 Delfos ciu. en Fócide junto al Parnaso, famosa por su santuario y oráculo de Apolo h.Hom.27.14, Hdt.1.13, S.OT 734, X.HG 3.3.1, Alc.307c, Simon.FGE 858, Pi.P.9.75, Ar. V 159, Isoc.6.17, Call.Fr.194.59, AP 16.52 (Phil.), Str.9.3.10, Plu.Thes.5, 18, Sol.4, Paus.1.2.5, Ptol.Geog.3.14.17, Luc.DDeor.18.1, Cont.12, Tim.42, Hld.2.11.5, Orph.h.ad Mus.8, St.Byz. • Δελφοῖςen Delfos Th.1.143, ἐς Δελφούς ref. al oráculo de Delfos, Th.1.25, Pl.Ap.21a, X.HG 4.7.2, Paus.10.7.3, ἐν Δελφοῖσιν ref. a los juegos píticos, Pi.O.13.43, cf. Them.Or.3.41c.

Δήλιος [1] [Δήλιος Δῆλος ]; 1 Delian, Trag., etc.:—ὁ Δ., name of Apollo, Soph., etc. 2 a Delian, Hdt., etc. 3 τὰ Δήλια (sc. ἱερά) the quinquennial festival of Apollo at Delos, Thuc.

Δωρίς [1] a Nereid, Il. 18.45†.

Ἑλικωνιάδες [1] [Ἑλικωνιάδες from Ἑλῐκών]; sc.Ἑλικωνιάδες παρθένοι, αἱ, the dwellers on Helicon, the Muses, Hes.: so, Νύμφαι Ἑλικωνίδες, Soph.

Ζεύς [10] (Διεύς, root διϝ), gen. Διός, dat. Διί, acc. Δία, voc. Ζεῦ, also gen. Ζηνός, dat. Ζηνί, acc. Ζῆν（α): Zeus (Diespiter, Juppiter; cf. Ζεῦ πάτερ, Il. 3.320), the son of Cronos and the father of gods and men, god of the lightning, the clouds and weather, of time itself, hence ὑψίζυγος, αἰθέρι ναίων, Διὸς ὄμβρος, Διὸς ἑνιαυτοί, εὐρύοπα, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης, αἰγίοχος, ὑψιβρεμέτης, νεφεληγερέτα, κελαινεφής, στεροπηγερέτα, τερψικέραυνος, ἀστεροπητής, ἀργικέραυνος, ἐριβρεμέτης. Zeus is the sender of portents, and the shaper of destiny, πανομφαῖος, Διὸς τάλαντα, etc.; he is the protector of kings, of suppliants, of house and court, and he presides over the fulfilment of oaths, διοτρεφεῖς, διογενεῖς βασιλῆες, Ζεὺς ξείνιος, ἱκετήσιος, ἑρκεῖος. The original meaning of the root of the word is the brightness of the sky, afterwards personified; cf. δῖος, Lat. sub divo.

Θῆβαι [3] [Θῆβαι ῶν]; and Θήβη: Thebesor Thebē— (1) the city in Boeotia, founded by Cadmus and fortified by Amphīon and Zethus, epithets ἑπτάπυλος, ἐυστέφανος, πολυήρατος.— (2) Egyptian Thebes, on the Nile, called ἑκατόμπυλαι, Ι 3, Od. 4.126.— (3) a city in the Troad, at the foot of Mt. Placus, the residence of king Eetion, Il. 1.366, Il. 6.397.

Θηβαῖος [1] (1) a Theban.— (2) name of the father of Eniopeus, Il. 8.120.

Θράκιος [1] [Θράκιος Θράκιος, η, ον]; Thracian, Thuc., etc.: Ionic Θρηΐκιος, ος, η, ον, Il., Hdt.; contr. Θρῄκιος, Trag.:— Σάμος Θρηϊκίη Σαμοθρᾴκη, Il.

Ἴσθμιος [1] 1 Isthmian, of the Isthmian games προξενίᾳ δʼ ἀρετᾷ τʼ ἦλθον τιμάορος Ἰσθμίαισι Λαμπρομάχου μίτραις O. 9.84 Κόρινθον, Ἰσθμίου πρόθυρον Ποτειδᾶνος O. 13.4 οὐκ ἄγνωτʼ ἀείδω Ἰσθμίαν ἵπποισι νίκαν I. 2.13 Ἴσθμιον ἂν νάπος Δωρίων ἔλαχεν σελίνων I. 8.63 n. pl. pro subs., Isthmian games. ὦ Μέλισσ, εὐμαχανίαν γὰρ ἔφανας Ἰσθμίοις, ὑμετέρας ἀρετὰς ὕμνῳ διώκειν I. 4.2

Ἰσμηνός [1] river flowing past Thebes: son of Ocean, brother of Melia. 1 Ἰσμηνοῦ δʼ ἐπʼ ὄχθαισι N. 9.22 συμβαλεῖν μὰν εὐμαρὲς ἦν τό τε Πεισάνδρου πάλαι αἷμʼ ἀπὸ Σπάρτας, καὶ παῤ Ἰσμηνοῦ ῥοᾶν κεκραμένον ἐκ Μελανίπποιο μάτρωος i. e. from Thebes N. 11.36 Ἰσμηνὸν ἢ χρυσαλάκατον Μελίαν ὑμνήσομεν fr. 29. 1.

Ἴστρος [1] 1 Danube ἐλαίας, τάν ποτε Ἴστρου ἀπὸ σκιαρᾶν παγᾶν ἔνεικεν Ἀμφιτρυωνιάδας O. 3.14 ἐς Ἴστρον ἐλαύνων (sc. Ἀπόλλων, to the Hyberboreans) O. 8.47

Καδμεῖος [5] [Καδμεῖος Καδμεῖος, η, ον]; Cadmean, Hes., Trag.; poet. Καδμέϊος, Pind., Soph., Ionic form Καδμήιος, η, ον Καδμεῖοι, οἱ, the Cadmeans or ancient inhabitants of Thebes, Hom., etc.; also Καδμείωνες, Il.:— ἡ Καδμεία the citadel of Thebes, Xen.:—proverb., Καδμεία νίκη a dear-bought victory (from the story of the Σπαρτοί, or that of Polynices and Eteocles), Hdt.

Κάδμος [3] Cadmus, the founder of Thebes, father of Ino, Od. 5.333†.

Κιθαιρών [7] the mountain, scene of the battle of Plataia. τᾶν πρὸ Κιθαιρῶνος μαχᾶν, ταῖσι Μήδειοι κάμον ἀγκυλότοξοι (gen. pl. agnov. Wil.: τὰν μάχαν codd.) P. 1.77

Κορίνθιος [3] [Κορίνθιος Κορίνθιος, η, ον]; Corinthian, Hdt., etc.:—also Κορινθιακός, ή, όν, Xen.; Κορινθικός, Anth.

Κόρινθος [4] Corinth, Il. 2.570; anciently named Ephyra.—Κορινθόθι, at Corinth, Il. 13.664.

Κυλλήνη [1] Cyllēne, a mountain-chain in northern Arcadia, Il. 2.603.

Λοξίας [4] title of Apollo. 1 ναοῦ βασιλεὺς Λοξίας P. 3.28 θησαυρόν, ὃν περίαλλʼ ἐτίμασε Λοξίας P. 11.5 ἄμμι δʼ ὦ χρυσέᾳ κόμᾳ θάλλων, πόρε, Λοξία, τεαῖσιν ἁμίλλαισιν εὐανθέα καὶ Πυθόι στέφανον I. 7.49 μοι ἀγῶνα Λοξίᾳ καταβάντʼ εὐρὺν ἐν θεῶν ξενίᾳ (Λοξία G-H.) Pae. 6.60 ὁ [Λοξ]ίας πρό]φρων ἀθανάταν χάριν Θήβαις ἐπιμείξων Παρθ. 2. 3.

Λύκιος [1] 1 Lycian Λύκιε καὶ Δάλοἰ ἀνάσσων Φοῖβε (cf. Hor., Od. 3. 4. 61, Patareus Apollo) P. 1.39 Λύκιον Σαρπηδόν P. 3.112 ἀλαλὰν Λυκίων τε προσμένοι καὶ Φρυγῶν Δαρδάνων τε (sc. Ἀχιλλεύς) N. 3.60

Μάγος [1] [Μάγος Μά^γος, ου, ]; 1 a Magus, Magian, one of a Median tribe, Hdt. 2 one of the wise men in Persia who interpreted dreams, Hdt. 3 any enchanter or wizard, and in bad sense, a juggler, impostor, Soph., Eur., etc.;—fem., Anth. A Persian word.

Οἰδιπόδης [1] Oedipus, king of Thebes, son of Laius and Epicaste, and father of Eteocles, Polynīces, and Antigone, Il. 23.679, Od. 11.271.

Οἰδίπους [19] [Οἰδίπους Οἰ^δί-πους, οἰδέω, πούς]; Oedipus, i. e. the swollen footed (v. Soph. O. T. 718, Eur. Phoen. 25):—gen. Οἰδίποδος, but in Trag. Οἰδίπου (as if from Οἴδιπος) , acc. Οἰδίπουν: voc. Οἰδίπους.

Ὀλυμπία [1] [Ὀλυμπία Ὀλυμπία]; (sc. χώρα) , Olympia, a district of Elis round the city of Pisa, where the Olympic games were held, Hdt., etc.; or the city Pisa itself, Pind. Οὐλυμπία, Pind.

Ὄλυμπος [2] (-ου, -οιο, -ῳ, -ον; Οὐλύμπου, -ῳ, -ον coni.) home of the gods. 1 Ὀλύμπου σκοποὶ O. 1.54 ὦ Κρόνιε παῖ Ῥέας, ἕδος Ὀλύμπου νέμων O. 2.12 τὸν δʼ ἐν Οὐλύμπῳ φάτναι Ζηνὸς ἀρχαῖαι δέκονται (byz.: Ὀλύμπ- codd.) O. 13.92 τὸ μὲν παρʼ ἆμαρ ἕδραισι Θεράπνας, τὸ δʼ οἰκέοντας ἔνδον Ὀλύμπου P. 11.64 Ὀλύμπου δεσπότας Ζεὺς N. 1.13 κατʼ Ὄλυμπον ἄλοχος Ἥβα τελείᾳ παρὰ ματέρι βαίνοισ ἔστι N. 10.17 εἰ μὲν αὐτὸς Οὔλυμπον θέλεις (Tricl.: Ὄλυμπ- codd.) N. 10.84 Θέμιν Μοῖραι ποτὶ κλίμακα σεμνὰν ἆγον Οὐλύμπου λιπαρὰν καθʼ ὁδὸν (Hermann: Ὀλύμπ- codd.) fr. 30. 4. μάκαρες δʼ ἐν Ὀλύμπῳ fr. 33c. 5. Ἄμμων Ὀλύμπου δέσποτα fr. 36. νέφεσσι δʼ ἐν χρυσέοις Ὀλύμποιο καὶ κορυφαῖσιν ἵζων Pae. 6.92 ]βαμεν ἐξ Ὀλύμπου Pae. 22.6 ]πρὸς [Ὄ]λυμπον[ Θρ. 7. 15.

Παιάν [3] [Παιάν Παιάν, ᾶνος, ὁ, ]; I Paean or Paeon, the physician of the gods, Il.; Παιήονος γενέθλη the sons of Paeon, i. e. physicians, Od. 2 after Hom., the name and office were transferred to Apollo, who was invoked by the cry ἰήιε Παιάν Aesch., Soph.; ἰὼ Παιάν Soph. 3 as appellat. a physician, healer, Aesch., Soph.: then, a saviour, deliverer, Eur. II παιάν, Epic παιήων, a paean, i. e. a choral song, a hymn or chant, addressed to Apollo, Il., Aesch., Soph. 2 a song of triumph after victory, properly to Apollo, Il., Aesch.; also a war-song, Aesch., Xen.:—the phrase was, ἐξάρχειν τὸν παιᾶνα Xen.; π. ἐξάρχεσθαι, ποιεῖσθαι Xen. 3 any solemn song or chant, esp. on beginning an undertaking, in omen of success, Thuc.; a song sung at a feast, Xen. 4 Aesch., by an oxymoron, joins π. Ἐρινύων, π. τοῦ θανόντος; so, π. στυγνός, of a dirge, Eur. III Κρητῶν παιήονες paean-singers, Hhymn. IV in Prosody, a paeon, a foot consisting of three short and 1 long syll., in any order, Arist.

Παλλάς [1] (-άς, -άδος, -άδα.) title of Athene. φιλεῖ δέ μιν (= Σεμέλαν) 1 Παλλάς O. 2.26 ὦ πολιάοχε Παλλάς in Kamarina O. 5.10 οἱ χρυσάμπυκα κούρα χαλινὸν Παλλὰς ἤνεγκ O. 13.66 πλεῖστα νικάσαντά σε καὶ τελεταῖς ὡρίαις ἐν Παλλάδος εἶδον (in Athens Σ, in Cyrene edd.) P. 9.98 τέχνᾳ, τάν ποτε Παλλὰς ἐφεῦρε θρασειᾶν Γοργόνων οὔλιον θρῆνον διαπλέξαισʼ Ἀθάνα P. 12.7 ἐνέθηκε δὲ Παλλὰς αμ[ Pae. 8.82 ]Παλλάδα[ Πα. 13. a. 5. ἀλκάεσσά τε Παλλάδος αἰγὶς μυρίων φθογγάζεται κλαγγαῖς δρακόντων Δ. 2. 17.

Πάν [1] Pan, god of Arcadia, son of Hermes, Hhymn.; represented with goatʼs feet, horns, and shaggy hair. At Athens his worship began after the battle of Marathon, Hdt.:—pl. Πᾶνες in Ar., Theocr.

Παρνασός [1] [Παρνασός Παρνᾱσός]; Parnassus, a mountain of Phocis, Od.

Πόλυβος [11] Polybus.— (1) a son of Antēnor, Il. 11.59.— (2) an Egyptian, Od. 4.126.— (3) an Ithacan, the father of Eurymachus, Od. 15.519.— (4) a suitor of Penelope, Od. 22.243, 284.— (5) a Phaeacian, Od. 8.373.

Πολύδωρος [1] (1) the youngest son of Priam by Laothoe, slain by Achilles, Il. 20.407, , Φ, Il. 22.46.— (2) a Greek, Il. 23.637.

Πυθικός [2] [Πυθικός Πῡθικός, ή, όν]; of or for Pytho, Pythian, Trag., etc.

Πυθόμαντις [1] [Πυθόμαντις Πῡθό-μαντις, εως]; the Pythian prophet, Aesch., —Π. ἑστία the prophetic seat at Pytho, Soph.

Πυθώδε [2] [Πυθώδε Πυθώ]; to Pytho, Od., Soph., Ar., etc.

Πυθών [1] (-ῶνος, -ῶνι, -ῶνα: -ῶνάδε; -ωνόθεν.) 1 Pytho, Delphi ἐν δὲ Πυθῶνι χρησθὲν παλαίφατον τέλεσσεν O. 2.39 Ὀλυμπίᾳ μὲν Πυθῶνι δὲ Ἰσθμοῖ τε O. 2.49 πετραέσσας ἐκ Πυθῶνος O. 6.48 Ὀλυμπίᾳ στεφανωσάμενος καὶ δὶς ἐκ Πυθῶνος O. 12.18 ἐν δʼ ἄρα μηλοδόκῳ Πυθῶνι P. 3.27 Λατοίδαισιν Πυθῶνί τʼ P. 4.3 Πυθῶνι δίᾳ P. 7.11 Πυθῶνος ἐν γυάλοις P. 8.63 ἐν Πυθῶνι ἀγαθέᾳ P. 9.71 ὄφρα Θέμιν ἱερὰν Πυθῶνά τε καὶ ὀρθοδίκαν γᾶς ὀμφαλὸν κελαδήσετʼ P. 11.9 δέξαι στεφάνωμα τόδʼ ἐκ Πυθῶνος P. 12.5 ἐν ἀγαθέᾳ Πυθῶνι κράτησεν N. 6.35 ματέρι καὶ διδύμοις παίδεσσιν αὐδὰν μανύει Πυθῶνος αἰπεινᾶς ὁμοκλάροις ἐπόπταις N. 9.5 ἐκράτησε δὲ καί ποθʼ Ἕλλανα στρατὸν Πυθῶνι N. 10.25 ἐν Πυθῶνι πειρᾶσθαι καὶ Ὀλυμπίᾳ ἀέθλων N. 11.23 -ῶνάδε, ἀλλʼ ὁ μὲν Πυθῶνάδʼ ᾤχετʼ ἰών O. 6.37 πτερόεντα δʼ ἵει γλυκὺν Πυθῶνάδʼ ὀιστόν O. 9.12 -ωνό- θεν, ἔχοντα Πυθωνόθεν τὸ καλλίνικον λυτήριον δαπανᾶν μέλος χαρίεν P. 5.105 Πυ]θωνόθ[εν Pae. 6.72

Σφίγξ [1] [Σφίγξ Σφίγξ, Σφιγγός]; Sphinx, a she-monster, Hes.; in Trag. represented as proposing a riddle to the Thebans, and murdering all who failed to guess it; Oedipus guessed it, and she thereupon killed herself. (Prob. form σφίγγω, the throttler.)

Τειρεσίης [2] Tiresias, the blind seer of Thebes. Of all the shades in the nether world Tiresias alone retained his mental faculties unimpaired. Od. 10.524, ,Od. 11.32, , , 13, 1, , μ 2, Od. 23.251, 323.

Φᾶσις [1] [Φᾶσις Φᾶσις, ιος, ὁ]; the river Phasis in Colchis, being the boundary of Europe and Asia, Hes., Hdt., etc.

Φοῖβος [12] (-ος, -ου, -ῳ, -ον, -ε) 1 bright one epith. of Apollo. Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν πατρός O. 6.49 ἀργυρέῳ τόξῳ πολεμίζων Φοῖβος O. 9.33 Λύκιε καὶ Δάλοἰ ἀνάσσων Φοῖβε P. 1.39 ἀκερσεκόμᾳ Φοίβῳ P. 3.14 “τὸν μὲν πολυχρύσῳ ποτʼ ἐν δώματι Φοῖβος ἀμνάσει” P. 4.54 χρυσάορα Φοῖβον ἀπύειν P. 5.104 “Φοῖβε” P. 9.40 (Πύθια) ἅ τε Φοίβῳ θῆκεν Ἄδραστος ἐπʼ Ἀσωποῦ ῥεέθροις N. 9.9 τὸν ἀκερσεκόμαν Φοῖβον χορεύων I. 1.7

Φωκίς [1] (sc. γῆ) , Phocis, on the Corinthian gulf, W. of Boeotia, Xen.; as adj., Phocian, Trag.