AESCHYLUS: Prometheus

Ἀδράστεια [1] Perhaps from a_privat, διδράσκω a name of Nemesis. Aesch., the Inevitable.

Αἰθίοψ [1] (Αἰθίοπα; -όπων, -όπεσσι, -οπας.) 1 Ethiopian Ἀοῦς τε παῖδʼ Αἰθίοπα (i. e. Memnon.) O. 2.83 m. pl as subs., ἐναρίμβροτον ἀναμείναις στράταρχον Αἰθιόπων Μέμνονα P. 6.31 ἐγχεσφόροις ἐπιμείξαις Αἰθιόπεσσι χεῖρας (sc. Αχιλλεύς) N. 3.62 καὶ ἐς Αἰθίοπας Μέμνονος οὐκ ἀπονοστήσαντος ἔπαλτο (sc. ὄνυμʼ αὐτῶν) N. 6.49 στράταρχον Αἰθιόπων ἄφοβον Μέμνονα χαλκοάραν I. 5.40 test., v. fr. 282.

Αἰτναῖος [1] 1 of Etna a epithet of Zeus, v. Cook, Zeus, p. 908. Ζηνὸς Αἰτναίου κράτος O. 6.96 Ζηνὸς Αἰτναίου χάριν N. 1.6 b epithet of Hieron. παρʼ Αἰτναῖον ξένον P. 3.69 c m. pl. as subs. citizens of Aitna μοῖραν δʼ εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν N. 9.30

Ἀμαζών [1] -όνος, ἡ [ᾰ-] mit. Amazona n. de míticas mujeres guerreras que invadieron Grecia 1 sg., de Pentesilea, hija de Ares, Arctinus 1 • de una amazona madre de Hipólito, E.Hipp.10 • gener. PSI 981.33 • gener. en plu. αἱ Ἀμαζόνες Amazonas pueblo de mujeres guerreras Il.3.189, A.Supp.287, Hdt.4.110, Ar.Lys.678, Isoc.4.68, Pl.Lg.806b, X.An.4.4.16, D.60.8, D.S.3.52, Paus.4.31.8. 2 tít. de comedias referentes a estas míticas mujeres • una de Cefisodoro, Ath.629c • y otra de Epícrates, Ath.422f.

Ἀραβία [1] Arabia, Hdt., poet. Ἀρραβία, Theocr.

Ἄργος [4] (1): Argus, the dog of Odysseus, Od. 17.292†.

Ἄρης [1] gen. Ἄρεοςand Ἄρηος, dat. Ἄρειand Ἄρηι, acc. Ἄρηνand Ἄρηα, voc. Ἄρες (Ἆρες, Il. 5.31, 455): Ares (Mars), son of Zeus and Hera, the god of war and the tumult of battle, Il. 5.890ff; insatiate in bloodshed, headlong and planless in warfare, thus forming a contrast to Athena, with whom he is at variance, Il. 5.853ff., Il. 21.400ff.; a brother of Ἔρις, father of Δεῖμοςand Φόβος; his favorite abode is among rude, warring peoples, Il. 13.301ff., Od. 8.361; his mien and stature imposing and magnificent, Il. 5.860, cf. 385, Od. 8.267ff.; fights now for the Trojans and now for the Greeks (ἀλλοπρόσαλλος); other epithets, ἆτος πολέμοιο, βροτολοιγός, δεινός, ἀνδρεϊφόντης, Ἐνῡάλιος, θοός, θοῦρος, μιαίφονος, ὄβριμος, ταλαυρῑνὸς πολεμιστής, χάλκεος, etc. The name of Ares is used by personification (though not written with a capital letter in some edd.) for his element, battle, combat;ξυνάγειν Ἄρηα, κρίνεσθαι Ἄρηι, ἐγείρειν ὀξὺν Ἄρηα, Il. 2.381, 385, 440.

Ἀριμασπός [1] -οῦ [ᾰρῐ-] [ac. plu. Ἀρίμασπας Orph.A.1063] Arimaspo, de los Arimaspos habitantes míticos de Asia Central identificados con los escitas pero prob. rel. con los primeros mongoles στρατόν A.Pr.805 • gener. subst. plu. los Arimaspos Aristeas Epic.2, 7, 8, 9, 14, Hdt.3.116, 4.27, D.S.2.43, 17.8, Philostr.VS 584 • situados al norte del Danubio y del Mar Negro, Str.1.2.10, 11.6.2 • confundidos c. los Hiperbóreos, Antim.103, Pherenicus SHell.671.5.

Ἀσία [1] -ας, ἡ jón. -ίη Hes.Th.359, Archil.103, Mimn.12.2, Hdt.4.45, A.R.4.273 [ᾰ-] Asia I pers. 1 mit. hija de Océano y Tetis, Hes.l.c., Hdt.l.c., Apollod.1.2.2. 2 epít. de Atenea en la Cólquide, Paus.3.24.6. 3 hija menor de Temístocles, Plu.Them.32. II geog. 1 una de las partes en que los antiguos dividieron el mundo, inicialmente Anatolia o Asia Menor, Archil.l.c., Mimn.l.c., Sapph.44.4, Pi.O.7.18, E.Ba.64, Hdt.1.72, X.HG 4.8.27, Cyr.4.3.2, ἡ κάτω Ἀ. Arr.An.1.20.3, extendiéndose más al oriente, A.Pr.412, Hdt.4.45, A.R.l.c., esp. como dominio del rey de Persia, A.Pers.57, Lys.2.21, Isoc.4.126. 2 provincia romana creada en 133 a.C. a la muerte de Átalo III, que abarcaba sólo la parte más occidental de Asia Menor OGI 435.7, 436.10 (II a.C.), Str.13.4.2, Plu.Brut.19, D.C.53.14.2, AP 7.564, ἡ ἰδίως Ἀσία Ptol.Geog.5.1.3. 3 ciu. de Susiana occidental junto al Tigris, Ptol.Geog.6.3.4. 4 ciu. de Lidia donde se inventó la cítara de tres cuerdas, según St.Byz. 5 montaña de Laconia al este del Taigeto, Paus.3.24.6. DMic. a-si-wi-ja.

Ἀσιάς [1] 1 fem. adj. = Ἀσιανή, Asiatic 2 (sc. κιθάρα ) the lyre as improved in Lesbos.

Ἄτλας [2] (τλῆναι): Atlas, the father of Calypso, a god who knows the depths of the sea and holds the pillars that keep heaven and earth asunder, Od. 1.52, Od. 7.245.

Βίβλινος [1] -η, -ον Βίμβλ- Semus 13b biblino 1 de la reg. tracia de Biblia o de Biblina denominación de un vino dulce elaborado c. uvas de esa comarca οἶνος Hes.Op.589, Ath.31b, St.Byz.s.u. Βιβλίνη, Βιβλίνη ἄμπελος Epich.148, πῶμα βίβλινον E.Io 1195, ἐδεξιοῦτο Βιβλίνου μέθης ἐκπώματι Achae.41 • subst. ὁ Β. vino biblino ἀνῷξα δὲ Βίβλινον Theoc.14.15, cf. Philyll.23, Com.Adesp.1278 • Βίβλινα ὄρη montes de Biblina Epich.l.c. 2 de la ribera del Biblinas en Naxo, igualmente ref. al vino, Semus 13a, b.

Βόσπορος [1] -ου, ὁ I Bósforo 1 Bósforo Tracio estrecho entre Europa y Asia que une el Ponto Euxino y la Propóntide, actual Bósforo, A.Pers.723, Hdt.4.83, 85, Plb.4.39.4, Euthydemus SHell.455.4, Str.2.5.23, I.AI 16.16, D.P.140 • llamado también Β. Μύσιος Str.12.4.8. 2 Bósforo Cimerio estrecho que une el Ponto Euxino y la laguna Meótide, actual estrecho de Kerch, Hdt.4.12, 100, Arist.HA 552b18, Scymn.873, Plb.4.39.3, D.S.4.28, Str.2.1.16, 5.23, Plu.Thes.27, Sull.11, Luc.Tox.4, Ptol.Geog.5.8.1 • tb. llamado Β. ὁ Σκυθικός Hsch., ὁ τῆς Ἀσίας Β. St.Byz.s.u. Ζυγοί. 3 ciu. en la costa europea del estrecho del mismo nombre, tb. llamada Panticapeon, actual Kerch, Aeschin.3.171, D.20.29, 36, Scymn.837, 898, Plu.Pomp.38, App.BC 2.92, D.C.37.14.2, St.Byz.s.u. y s.u. Παρθένου ἱερόν, Men.Prot.19.1.139, Procop.Aed.3.7.10. 4 estrecho de la India, St.Byz. II adj. -ος, -ον del Bósforo ἀκτή ref. a Bizancio, Nonn.D.3.368. Comp. de ΒοϜός-πορος ‘paso de la vaca’ c. primer término *gu̯eHu̯ 3 - ‘vaca’ c. hapl. y para el segundo v. πείρω.

Γοργόνειος [1] -α, -ον Γοργόνιος Orph.Fr.33 I de Gorgo, de la Gorgona 1 πεδία lugar mítico en las regiones occidentales donde se situaba a las Gorgonas, A.Pr.793. 2 sc. λίθος piedra de la Gorgona e.e. coral Plin.HN 37.164. II subst. τὸ Γοργόνειον Gorgoneon 1 cabeza, máscara de la Gorgona, Trag.Adesp.658.18 • ref. a la que estaba representada en el escudo de la estatua de Atenea IG 1 3 350.72 (V a.C.), 2 2 1393.32 (IV a.C.), Isoc.18.57, Plu.Them.10. 2 astr. la cabeza de Gorgona grupo de estrellas en la constelación de Perseo, Gem.3.11, Ptol.Alm.7.5 (p.62), Hipparch.2.3.27 • designación de la luna en un poema órfico a causa de la apariencia de su rostro, Orph.Fr.33. 3 fantasma ὄψεσι γοργονείων ἤ τινων ἄλλων ὁραμάτων Ruf. en Orib.Inc.38.27. 4 bot. otro n. de λιθόσπερμον mijo de sol, grano de amor, Lithospermum officinale L., planta que tiene muy duras sus semillas, Ps.Dsc.3.141.

Γοργώ [1] [Γοργώ οῦς:]; the Gorgon, a monster that inspired terror by her looks, βλοσυρῶπις, δεινὸν δερκομένη, Il. 11.36.

Διόθεν [1] 1 from Zeus καὶ τὸ μόρσιμον Διόθεν πεπρωμένον ἔκφερεν N. 4.61 ταύταν μεθέπων Διόθεν αἶσαν N. 6.13 Διόθεν τέ με σὺν ἀγλαίᾳ ἴδετε πορευθέντʼ ἀοιδᾶν δεύτερον ἐπὶ τὸν κισσοδαῆ θεόν (= ἀπὸ Διὸς ἀρχόμενον N. 5.25) fr. 75. 7.

Δῖος [1] a son of Priam, Il. 24.251.

Δωδώνη [2] Dodōna, in Epīrus, site of an ancient oracle of Zeus, Od. 14.327, Il. 2.750.

Ἔπαφος [1] son of Zeus and Io. “φαμὶ γὰρ τᾶσδʼ ἐξ ἁλιπλάκτου ποτὲ γᾶς (Θήρας) Ἐπάφοιο κόραν ἀστέων ῥίζαν φυτεύσεσθαι” i. e. Libya, daughter of Epaphos P. 4.14 1 πολλὰ δʼ Αἰγύπτῳ κατῴκισθεν ἄστη ταῖς Ἐπάφου παλάμαις N. 10.5

Ἐρινύς [1] [Ἐρινύς ύος]; acc. pl., Ἐρῑνῦς, -ύας: the Erinnys, pl., the Erinnyes (Furiae), goddesses who fulfil curses and avenge crimes, Il. 9.571. (See cut.)

Ἑρμῆς [1] Hermes, the Lat. Mercurius, son of Maia and Zeus; messenger of the gods (διάκτορος); giver of good luck (ἐριούνιος, ἀκάκητα); god of all secret dealings, cunning, and stratagem (δόλιος); bearing a golden rod (χρυσόρραπις); conductor of defunct spirits (ψυχοπομπός, πομπαῖος); tutelary god of all arts, of traffic, markets, roads (ἀγοραῖος, ἐμπολαῖος, ὅδιος, ἐνόδιος) , and of heralds. His bust, mounted on a four-cornered pillar, was used to mark boundaries. —Proverb., κοινὸς Ἑρμῆς shares in your luck! Theophr.: cf. ἕρμαιον.

Εὐρώπη [1] [Εὐρώπη Εὐρώπη, ἡ]; Europa, Europe, as a geograph. name, first in the Hhymn. to Apollo.

Ζεύς [59] (Διεύς, root διϝ), gen. Διός, dat. Διί, acc. Δία, voc. Ζεῦ, also gen. Ζηνός, dat. Ζηνί, acc. Ζῆν（α): Zeus (Diespiter, Juppiter; cf. Ζεῦ πάτερ, Il. 3.320), the son of Cronos and the father of gods and men, god of the lightning, the clouds and weather, of time itself, hence ὑψίζυγος, αἰθέρι ναίων, Διὸς ὄμβρος, Διὸς ἑνιαυτοί, εὐρύοπα, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης, αἰγίοχος, ὑψιβρεμέτης, νεφεληγερέτα, κελαινεφής, στεροπηγερέτα, τερψικέραυνος, ἀστεροπητής, ἀργικέραυνος, ἐριβρεμέτης. Zeus is the sender of portents, and the shaper of destiny, πανομφαῖος, Διὸς τάλαντα, etc.; he is the protector of kings, of suppliants, of house and court, and he presides over the fulfilment of oaths, διοτρεφεῖς, διογενεῖς βασιλῆες, Ζεὺς ξείνιος, ἱκετήσιος, ἑρκεῖος. The original meaning of the root of the word is the brightness of the sky, afterwards personified; cf. δῖος, Lat. sub divo.

Ἥρα [4] (Ἥρα, -ας, -ᾳ, -αν.) a family relationships. husband is Zeus: Ἥρας πόσιν τε (Bothe: Ἥραν codd.) N. 7.95 sister of Hestia: Ἑστία, Ζηνὸς ὑψίστου κασιγνήτα καὶ ὁμοθρόνου Ἥρας N. 11.2 mother of Eleithuia: παῖ μεγαλοσθενέος, ἄκουσον, Ἥρας (sc. Ἐλείθυια) N. 7.2 mother in law of Herakles: χρυσέων οἴκων ἄναξ καὶ γαμβρὸς Ἥρας I. 4.60 b as patron and cult goddess. πρῶτον μὲν Ἥραν Παρθενίαν κελαδῆσαι (at Stymphalos) O. 6.88 Ἥρας τʼ ἀγῶν ἐπιχώριον νίκαις τρισσαῖς, ὦ Ἀριστόμενες, δαμάσσας ἔργῳ (ὡς καὶ ἐν Αἰγίνῃ Ἡραίων ἀγομένων κατὰ μίμησιν τοῦ ἐν Ἄργει ἀγῶνος. Σ.) P. 8.79 as patron goddess of the city of Argos, where was held her festival, the Heraia or Hekatombaia: Ἄργος Ἥρας δῶμα θεοπρεπὲς ὑμνεῖτε N. 10.2 ἀγών τοι χάλκεος δᾶμον ὀτρύνει ποτὶ βουθυσίαν Ἥρας ἀέθλων τε κρίσιν N. 10.23 ἔμολεν Ἥρας τὸν εὐάνορα λαὸν i. e. to Argos N. 10.36 c epithets. χρυσόθρονον Ἥραν N. 1.38 μεγαλοσθενέος Ἥρας N. 7.2 λευκωλένῳ Ἥρᾳ Pae. 6.88 cf. τελείᾳ ματέρι N. 10.18 d attacked by Ixion, μαινομέναις φρασὶν Ἥρας ὅτʼ ἐράσσατο (sc. Ἰξίων) P. 2.27 helps the Argonauts, τὸν δὲ παμπειθῆ γλυκὺν ἡμιθέοισιν πόθον ἔνδαιεν Ἥρα ναὸς Ἀργοῦς P. 4.184 cf. test., fr. 62. hates Herakles, οὐ λαθὼν χρυσόθρονον Ἥραν κροκωτὸν σπάργανον ἐγκατέβα N. 1.38 ]Ἥρας ἐφετμαῖς fr. 169. 44. strives with Apollo at Troy, λευκωλένῳ ἄκναμπτον Ἥρᾳ μένος ἀντερείδων Pae. 6.88 e test., v. ἀλκυών, fr. 62. Ῥῆσος, fr. 262. Ἥφαιστος, fr. 283. Ἡρακλέης, fr. 291.

Ἥφαιστος [3] Hephaestus (Vulcanus), the son of Zeus and Hera, the god of fire and of arts which need the aid of fire: in the Iliad married to Charis, Il. 18.382ff., but in the Odyssey to Aphrodīte, Od. 8.266ff. His works are the houses of the gods on Olympus, the armor of Achilles, the sceptre and aegis of Zeus, etc. Epithets, ἀμφιγυήεις, κυλλοποδίων, χαλκεύς, κλυτοτέχνης, κλυτόεργος, κλυτόμητις, πολύφρων, περίκλυτος, πολύμητις. The name Ἥφαιστοςis used by personification for the element which he represents, Il. 2.426, cf. Il. 9.468.

Ἰόνιος [1] (cf. Ἰάων) 1 Ionian of the Adriatic sea, cf. fr. 140b. 6. καί κεν ἐν ναυσὶν μόλον Ἰονίαν τάμνων θάλασσαν Ἀρέθοισαν ἐπὶ κράναν P. 3.68 βουβόται τόθι πρῶνες ἔξοχοι κατάκεινται Δωδώναθεν ἀρχόμενοι πρὸς Ἰόνιον πόρον N. 4.53 ἐὼν δʼ ἐγγὺς Ἀχαιὸς οὐ μέμψεταί μʼ ἀνὴρ Ἰονίας ὑπὲρ ἁλὸς οἰκέων (τὸν Ἠπειρώτην. Σ.) N. 7.65

Ἰώ [5] voc. Ἰοῖ Aesch. Io, daughter of Inachus, Hdt., etc.

Κάνωβος [1] [Κάνωβος Κάνωπος, ὁ]; Canopus, a town in lower Egypt, Hdt., etc.; famed for its temple of Serapis, who was called Κανωβίτης, Anth.:—the Westernmost mouth of the Nile was called the Κανωβικὸν στόμα, Hdt.

Καύκασος [2] Mt. Caucasus between the Euxine and Caspian, Hdt.; a gen. Καυκάσιος (as if from Καύκασις) Hdt.; τὸ Καυκάσιον ὄρος Hdt.

Κιλίκιος [1] 1 Cilician. (Τυφώς) τόν ποτε Κιλίκιον θρέψεν πολυώνυμον ἄντρον P. 1.17

Κιμμερικός [1] [Κιμμερικός Κιμμερικός, ή, όν]; Cimmerian, K. ἰσθμός the Crimea, Aesch.; Κιμμέριος, η, ον, Hdt.

Κρόνιος [1] a son of Kronos Zeus, ὦ Κρόνιε παῖ Ῥέας O. 2.12 πατρί τε Κρονίῳ τιμάεντι fr. 140a. 64 (38). Pelops, ἐν βάσσαις Κρονίου Πέλοπος (v. Σ ad loc., & Πα. 22: Pelops was descended from a daughter of Pelops, but v. b infra) O. 3.23 ]Κρονίου Πέλοπος[ Pae. 22.7 Poseidon, Ποσειδάωνι Κρονίῳ O. 6.29 b of Kronos referring to the hill of Kronos at Olympia. Ζεῦ, Κρόνιόν τε ναίων λόφον τιμῶν τʼ Ἀλφεὸν O. 5.17 Κρόνιον παρʼ ὄχθον O. 9.3 pro subs., παρʼ εὐδείελον ἐλθὼν Κρόνιον O. 1.111 ἵκοντο δʼ ὑψηλοῖο πέτραν ἀλίβατον Κρονίου O. 6.64 Κρονίου πὰρ τεμένει N. 6.61 c fragg. ]Κρόνιον δῶμʼ ἀγλαο[ Πα. 7C. a. 6. Κρον[ Pae. 6.68

Κρόνος [4] Cronus (Saturnus), the father of Zeus, Poseidon, Hades, Hera, Demēter, and Hestia; overthrown with the Titans, Il. 8.415, , 3, Il. 5.721.

Κύπρις [2] Cypris, epith. of Aphrodīte, from the island of Cyprus, Il. 5.330.

Λέρνα [2] [Λέρνα Λέρνα, ἡ]; Lerna, in Argolis, the abode of the Hydra, Eur.:—adj. Λερναῖος, η, ον or ος, ον, Hes., Eur.

Λοξίας [1] title of Apollo. 1 ναοῦ βασιλεὺς Λοξίας P. 3.28 θησαυρόν, ὃν περίαλλʼ ἐτίμασε Λοξίας P. 11.5 ἄμμι δʼ ὦ χρυσέᾳ κόμᾳ θάλλων, πόρε, Λοξία, τεαῖσιν ἁμίλλαισιν εὐανθέα καὶ Πυθόι στέφανον I. 7.49 μοι ἀγῶνα Λοξίᾳ καταβάντʼ εὐρὺν ἐν θεῶν ξενίᾳ (Λοξία G-H.) Pae. 6.60 ὁ [Λοξ]ίας πρό]φρων ἀθανάταν χάριν Θήβαις ἐπιμείξων Παρθ. 2. 3.

Μαιώτης [1] [Μαιώτης Μαιῶται]; Ionic Μαιῆται, ῶν, οἱ, I the Maeotians, a Scythian tribe to the North of the Black Sea, Hdt., Xen. II as adj. Μαιώτης Μαιώτης, ου, 1 Maeotian, ποταμὸς M. the Tanais, Hdt.:— Μαιῶτις, λίμνη the Palus Maeotis, Sea of Azof, Aesch., etc.; ἡ λίμνη ἡ Μαιῆτις (Ionic) Hdt. 2 Μαιωτικός, ή, όν, αὐλὼν M., i. e. the Cimmerian Bosporus, Aesch.

Μολοσσός [1] 1 Molossian Κρῆτα μὲν καλέοντι τρόπον, τὸ δʼ ὄργανον Μολοσσόν (“instrumentum, conveniens Molossicae ἐμμελείᾳ,” Casaubon, cf. Athenaeus, 629D) *fr. 107. b2.*

Νεῖλος [3] the river, furthest point of sailing to the south. ἀλλʼ ἐπέρα ποτὶ μὲν Φᾶσιν θερείαις, ἐν δὲ χειμῶνι πλέων Νείλου πρὸς ἀκτάν (sc. Ξενοκράτης: his hospitality knows no bounds or seasons) I. 2.42 μυρίαι δʼ ἔργων καλῶν τέτμανθ κέλευθοι καὶ πέραν Νείλοιο παγᾶν καὶ δἰ Ὑπερβορέους (τὰ δὲ ἑκατέρωθεν παρείληφε πέρατα, τὴν σύμπασαν οἰκουμένην θέλων εἰπεῖν Σ.) I. 6.23 Αἰγυπτίαν Μένδητα, πὰρ κρημνὸν θαλάσσας ἔσχατον Νείλου κέρας fr. 201. 2. as god, Νείλοιο πρὸς πῖον τέμενος Κρονίδα (τὴν Λιβύην φησίν. τὸν Νεῖλον ἀντὶ τοῦ Διός φησιν, ἐπειδὴ παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις τιμᾶται ὡς θεός. Σ: a ref. to Ζεὺς Ἄμμων?) P. 4.56 test., Philostratus Maior, imag. I. 5.2, ad quoddam carmen Pindari, ut vid., spectans, ἐν Αἰθιοπίᾳ δὲ, ὅθεν ἄρχεται (sc. ὁ Νεῖλος), ταμίας αὐτῷ δαίμων ἐφέστηκεν, ὑφʼ οὗ πέμπεται ταῖς ὥραις σύμμετρος. v. ad fr. 282, = Σ, Arat. 283, τὸν παρὰ τῷ Πινδάρῳ ἑκατοντορόγυιον ἀνδριάντα (δαίμονα coni. Wil.), ἀφʼ οὗ τῆς κινησέως τῶν ποδῶν τὸν Νεῖλον πλημμυρεῖν.

Ὄλυμπος [1] (-ου, -οιο, -ῳ, -ον; Οὐλύμπου, -ῳ, -ον coni.) home of the gods. 1 Ὀλύμπου σκοποὶ O. 1.54 ὦ Κρόνιε παῖ Ῥέας, ἕδος Ὀλύμπου νέμων O. 2.12 τὸν δʼ ἐν Οὐλύμπῳ φάτναι Ζηνὸς ἀρχαῖαι δέκονται (byz.: Ὀλύμπ- codd.) O. 13.92 τὸ μὲν παρʼ ἆμαρ ἕδραισι Θεράπνας, τὸ δʼ οἰκέοντας ἔνδον Ὀλύμπου P. 11.64 Ὀλύμπου δεσπότας Ζεὺς N. 1.13 κατʼ Ὄλυμπον ἄλοχος Ἥβα τελείᾳ παρὰ ματέρι βαίνοισ ἔστι N. 10.17 εἰ μὲν αὐτὸς Οὔλυμπον θέλεις (Tricl.: Ὄλυμπ- codd.) N. 10.84 Θέμιν Μοῖραι ποτὶ κλίμακα σεμνὰν ἆγον Οὐλύμπου λιπαρὰν καθʼ ὁδὸν (Hermann: Ὀλύμπ- codd.) fr. 30. 4. μάκαρες δʼ ἐν Ὀλύμπῳ fr. 33c. 5. Ἄμμων Ὀλύμπου δέσποτα fr. 36. νέφεσσι δʼ ἐν χρυσέοις Ὀλύμποιο καὶ κορυφαῖσιν ἵζων Pae. 6.92 ]βαμεν ἐξ Ὀλύμπου Pae. 22.6 ]πρὸς [Ὄ]λυμπον[ Θρ. 7. 15.

Πελασγικός [1] Pelasgic, epithet of Zeus in Dodōna, Il. 16.233; see also Ἄργος.

Πλούτων [1] [Πλούτων Πλούτων, ωνος, ὁ]; Pluto, god of the nether world, Trag.: (prob. from πλοῦτος) the wealth-giver, as spouse of Demeter, who enriched men with the fruits of the earth.

Ποσειδῶν [1] Poseidon, Lat. Neptunus, son of Cronos and Rhea, brother of Zeus, god of the sea, husband of Amphitrite, Hom., etc.

Προμηθεύς [17] [Προμηθεύς Προμηθεύς, έως, ]; I Prometheus, son of the Titan Iapetus and Themis, inventor of many arts: he is said to have made man from clay, and to have furnished him with the ἔντεχνον πῦρ stolen from Olympus: hence also his name (from προμηθής), opp. to his careless brother Ἐπιμηθεύς, — forethought and afterthought, Hes., Aesch., etc. II as appellat. forethought, Aesch.

Πυθώ [1] (Πυθώ, -οῖ, -όϊ, -οῖ voc.: -ῶθεν.) 1 Delphi, Pytho Ὀλυμπίᾳ Πυθοῖ τε νικώντεσσιν O. 7.10 Πυθοῖ τʼ ἔχει σταδίου τιμὰν O. 13.37 Ἀπόλλων ἅ τε Πυθὼ P. 4.66 ἀλλά με Πυθώ τε καὶ τὸ Πελινναῖον ἀπύει P. 10.4 Ὀλυμπίᾳ Πυθοῖ τε P. 11.49 πόρε, Λοξία, τεαῖσιν ἁμίλλαισιν εὐανθέα καὶ Πυθόι στέφανον I. 7.51 χρυσέα κλυτόμαντι Πυθοῖ Pae. 6.2 Π]υθόι τε[ (supp. Lobel) P. Oxy. 2442, fr. 51. test., Σ Aesch., Eum. 2, Πίνδαρός φησι πρὸς βίαν κρατῆσαι Πυθοῦς τὸν Ἀπόλλωνα, διὸ καὶ ταρταρῶσαι ἐζήτει αὐτὸν ἡ Γῆ fr. 55. -ῶθεν, from the Pythian festival, εἴη μιν ἔτι καὶ Πυθῶθεν Ὀλυμπιάδων τʼ ἐξαιρέτοις Ἀλφεοῦ ἔρνεσι φράξαι χεῖρα (Pauw: Πυθόθεν codd.) I. 1.65

Ῥέα [1] wife of Kronos, mother of Zeus. 1 ἀλλʼ ὦ Κρόνιε παῖ Ῥέας O. 2.12 πόσις ὁ πάντων Ῥέας ὑπέρτατον ἐχοίσας θρόνον O. 2.77 [Ῥέας πόρον v. Ἀρεία N. 9.41] παῖ Ῥέας Ἑστία N. 11.1 ἐλασίβροντα παῖ Ῥέας fr. 144.

Σικελία [1] the island. 1 ἐν πολυμήλῳ Σικελίᾳ O. 1.12 Σικελίας τʼ ἔσαν ὀφθαλμός O. 2.9 ταί θʼ ὑπὲρ Κύμας ἁλιερκέες ὄχθαι Σικελία τʼ αὐτοῦ πιέζει στέρνα λαχνάεντα (i. e. Τυφῶνος) P. 1.19 κατένευσέν τέ οἱ χαίταις, ἀριστεύοισαν εὐκάρπου χθονὸς Σικελίαν πίειραν ὀρθώσειν κορυφαῖς πολίων ἀφνεαῖς N. 1.15 ἀπὸ τᾶς ἀγλαοκάρπου Σικελίας ὄχημα δαιδάλεον ματεύειν fr. 106. 7.

Σκύθης [1] [Σκύθης Σκύ^θης, ου, ὁ, ]; 1 a Scythian: proverb., Σκυθῶν ἐρημία, as we might say ""the desert of Africa, "" Ar.: —fem. Σκύθαινα. 2 as adj. Scythian, Aesch. II at Athens, a policeman, one of the city-guard, which was mostly composed of Scythian slaves, Ar.

Τάρταρος [4] Tartarus, a dark abyss, place of imprisonment of the Titans, as far below Hades as the earth is below the heavens, Il. 8.13, 481.

Τηθύς [1] Tethys, daughter of Uranus and Gaea, wife of Oceanus, and mother of the river-gods, Il. 14.302. Mother of all the gods according to Il. 14.201.

Τιτάν [2] [Τιτάν Τῑτάν, ᾶνος, ὁ, ]; the Titans, a race of gods placed beneath Tartarus, Il. (where two are named—Iapetus and Cronus), acc. to Hes., six sons and six daughters of Uranus and Gaia; hurled from Olympus into nether darkness, Hes.: other names are given by later Poets, as Atlas, Aesch.; Prometheus, Soph.; Θέμις Aesch.; and in Lat. Poets Titan is the Sun-god. The oldest deriv. of the name is given in Hes., the stretchers, strivers; others connect it with τίτας (from τίνω), avengers.

Τυφῶν [1] [Τυφῶν Τῡφῶν, ῶνος, ὁ]; Typhon, son of Typhoeus and father of the Winds, Hes.

Τυφώς [1] (-ώς, -ῶνος, -ῶνα.) a monster, buried by Zeus beneath Etna. 1 Αἴτναν, ἶπον ἑκατογκεφάλα Τυφῶνος ὀβρίμου O. 4.7, cf. fr. 92. ὅς τʼ ἐν αἰνᾷ Ταρτάρῳ κεῖται θεῶν πολέμιος, Τυφὼς ἑκατοντακάρανος· τόν ποτε Κιλίκιον θρέψεν πολυώνυμον ἄντρον· νῦν γε μὰν ταί θ ὑπὲρ Κύμας ἁλιερκέες ὄχθαι Σικελία τʼ αὐτοῦ πιέζει στέρνα λαχνάεντα P. 1.16 Τυφὼς Κίλιξ ἑκατόγκρανος P. 8.16 ἀλλʼ οἶος ἄπλατον κεράιζε θεῶν Τυφῶνα πεντηκοντοκέφαλον ἀνάγκᾳ Ζεὺς πατὴρ ἐν Ἀρίμοις ποτέ fr. 93. test., Porphyr., de abstin., 3. 16, e Theophrasto, Πίνδαρος δὲ ἐν προσοδίοις πάντας τοὺς θεοὺς ἐποίησεν, ὅτε ὑπὸ Τυφῶνος ἐδιώκοντο, οὐκ ἀνθρώποις ὁμοιωθέντας, ἀλλὰ τοῖς ἄλλοις ζῴοις fr. 91.

Φορκίδες [1] the daughters of Phorcys, the three Gorgons, Stheino, Euryale, Medu_sa, Pind., Aesch.

Χάλυψ [1] [Χάλυψ Χά^λυψ, ῠβος, ]; I one of the nation of the Chalybes in Pontus, famous for the preparation of steel, Hdt., etc.; οἱ σιδηροτέκτονες Χάλυβες Aesch. II as appellat., χάλυψ, hardened iron, steel, Aesch., Soph.

Ὠκεανός [3] Oceanus, distinguished from the sea. (θάλασσα, πόντος, ἅλς) as a mighty stream (ποταμός,Il. 18.607, Il. 20.7; ῥόος Ὠκεανοῖο, Il. 16.151; cf. Miltonʼs ‘ocean stream’) encircling the whole Earth, Il. 18.607. The constellations (excepting the Great Bear, which in Greek latitudes does not dip below the horizon) are conceived as sinking below Oceanus and emerging from it on the other side of the Earth, as they set and rise. Beyond Ocean is the entrance to the nether world, and Elysium is on its hither bank, Od. 10.508, Od. 4.568. (In the cut, which represents a design of the shield of Achilles, the outer rim [5] indicates the stream of Ocean.)—Personified, Ὠκεανός, husband of Tethys, father of all streams and fountains, and indeed, of all the gods, Od. 4.568, Od. 10.139, Il. 14.311, 201.