AESCHYLUS: Persians

Ἀγβάτανα [1] v. Ἐκβάτανα.

Ἀγχάρης [1] -ου, ὁ [-ᾱ-] Ancares persa, A.Pers.994.

Ἀδεύης [1] [Ἀδεύης ὁ ]; Adeves un persa, A.Pers.312.

ᾍδης [1] from a_privat, ἰδεῖν αιδης in Hom., Attic ᾱδης; but in Trag. also ᾱιδας:— gen. αιδεω as an anapaest in Hom.; gen. αιδᾱο Id=Hom.; gen. ᾱιδος before a vowel, Il. I Hades or Pluto (cf. Πλούτων), the god of the nether world, son of Kronus and Rhea, brother to Zeus, Ζεὺς καὶ ἐγώ, τρίτατος δʼ Ἄιδης Il.; called Ζεὺς καταχθόνιος Il.; εἰν or εἰς Ἀΐδαο (sc. δόμοις, δόμους) in, into the nether world, Hom.; εἰν Ἄϊδος Il.; ἐν Ἅιδου, ἐς Ἅιδου (sc. οἴκῳ, οἶκον) Attic:— also Ἄϊδόσδε adv., Il. II as appellative,Hades, the world below, εἰσόκεν ἄϊδι κεύθωμαι Il.; ἐπὶ τὸν ᾅδην Luc.; εἰς ἀΐδην Anth.; ἐν τῷ ᾅδῃ NTest. 2 the grave, death, ᾅδης πόντιος death by sea, Aesch., etc.

Ἀθῆναι [8] -ῶν, αἱ dór. Ἀθᾶναι Pi.P.7.1, O.9.88, Fr.76, B.10.17 [ᾰ-] [dór. gen. -ᾶν Pi.N.4.19, Timocr.1.3, ép. gen. -άων Od.3.307, jón. -έων Od.3.278] 1 Atenas ciu. de Grecia, capital del Ática Il.2.546, Sol.23.6, A.Pers.285, Hdt.1.60, X.HG 1.1.1, Arist.Pol.1267b18, 1268a10. 2 el Ática Σούνιον ἄκρον Ἀθηνέων Od.3.278, cf. Hdt.9.17, Th.4.5. 3 Ἀ. Δίαδαι Atenas Diadas ciu. de Eubea, A.Fr.31, Str.10.1.5. 4 ciu. de Beocia, Paus.9.24.2. 5 ciu. de Laconia, Caria, Italia, Acarnania, Ponto Euxino en St.Byz.s.u.

Ἀθηναῖος [1] Athenian, Il. 2.551, etc.

Αἴας [3] Ajax.— (1) Τελαμώνιος, Τελαμωνιάδης, μέγας, ‘the greater,’ son of Telamon from Salamis, half - brother of Teucer; second only to Achilles in prowess, Od. 11.550f.— (2) Ὀῑλιάδης, Ὀῑλῆος ταχὺς Αἴᾱς, μείων, ‘the lesser,’ Oileusʼ son, leader of Locrians, his death, Od. 4.499.—The two heroes are often coupled in dual or pl., e. g. Αἴαντε δύω, θεράποντες Ἀρῆος, ‘the Ajaxes.’

Αἰγύπτιος [1] (in cases ending w. a long syllable, read w. synizesis, as Αἰγυπτhους): (1) Egyptian;as subst., Od. 4.83.— (2) Aegyptius, an old man of Ithaca, Od. 2.15.

Αἰγυπτογενής [1] [Αἰγυπτογενής γένος]; of Egyptian race, Aesch.

Ἅλυς [1] -υος, ὁ Halis río de Asia Menor, actual Kisil-Irmak, Hdt.1.6, A.Pers.864, Th.1.16, X.An.5.6.9.

Ἄμιστρις [1] [Ἄμιστρις ὁ ]; Amistris un persa, A.Pers.320.

Ἄνδρος [1] -ου 1 mit. ὁ Ἄ. Andro hijo de Eurímaco, o de Anio, nieto de Apolo y Creúsa, epónimo de la isla de su nombre, Cono 1.41, St.Byz. 2 ἡ Ἄ. Andros la isla más septentrional de las Cícladas, Hdt.4.33, A.Pers.885, Call.Fr.580. 3 v. Ἄναρος.

Ἄραβος [1] -ου, ὁ [ép. gen. -οιο Hes.Fr.137.1] 1 árabe ét. masc. de Ἀραβί, como Ἄρα y Ἀράβιος q.u., A.Pers.317, ἡ ἔρημος τῶν Ἀράβων Str.16.4.1, cf. Paus.8.22.4, St.Byz.s.u. Ἀραβία. 2 Arabo hijo de Apolo, padre de Casiopea, inventor de la medicina, Sch.A.R.2.178, Plin.HN 7.196.

Ἀργήστης [1] -ου, ὁ Argestes persa, A.Pers.308.

Ἄρης [2] gen. Ἄρεοςand Ἄρηος, dat. Ἄρειand Ἄρηι, acc. Ἄρηνand Ἄρηα, voc. Ἄρες (Ἆρες, Il. 5.31, 455): Ares (Mars), son of Zeus and Hera, the god of war and the tumult of battle, Il. 5.890ff; insatiate in bloodshed, headlong and planless in warfare, thus forming a contrast to Athena, with whom he is at variance, Il. 5.853ff., Il. 21.400ff.; a brother of Ἔρις, father of Δεῖμοςand Φόβος; his favorite abode is among rude, warring peoples, Il. 13.301ff., Od. 8.361; his mien and stature imposing and magnificent, Il. 5.860, cf. 385, Od. 8.267ff.; fights now for the Trojans and now for the Greeks (ἀλλοπρόσαλλος); other epithets, ἆτος πολέμοιο, βροτολοιγός, δεινός, ἀνδρεϊφόντης, Ἐνῡάλιος, θοός, θοῦρος, μιαίφονος, ὄβριμος, ταλαυρῑνὸς πολεμιστής, χάλκεος, etc. The name of Ares is used by personification (though not written with a capital letter in some edd.) for his element, battle, combat;ξυνάγειν Ἄρηα, κρίνεσθαι Ἄρηι, ἐγείρειν ὀξὺν Ἄρηα, Il. 2.381, 385, 440.

Ἀριόμαρδος [2] -ου, ὁ [ᾱρῐ-] Ariomardo 1 jefe persa de Tebas (Egipto), A.Pers.38, 968, destructor de Sardis, A.Pers.321. 2 hijo de Darío y Parmis al mando de los moscos y tiberanos en el ejército de Jerjes (V a.C.), Hdt.7.78. 3 hijo de Artábano al mando de los caspios en el ejército de Jerjes, Hdt.7.67.

Ἀρκτεύς [2] -έως, ὁ Arcteo jefe lidio, A.Pers.44, 312.

Ἀρσάκης [1] -ου, ὁ Arsaces 1 un persa, A.Pers.995. 2 persa, lugarteniente de Tisafernes, Th.8.108. 3 n. que llevan todos los reyes partos a partir del fundador de la dinastía en III a.C. OGI 430.2, Plb.10.28.1, Str.11.9.3, 12.3.38, Plu.Sull.5, D.S.33.18, D.C.36.3.1, 40.14.3, cf. Hsch.s.u. ἄρσακες. 4 eunuco persa, Polyaen.1.30.4. 5 gobernador persa de una parte de la India, Arr.An.5.29.4.

Ἀρσάμης [1] -εος, ὁ Ἀρσάμας X.Cyr.6.3.21, 7.1.3 Arsames 1 general de los egipcios en el ejército de Jerjes, A.Pers.37, 308. 2 padre de Histaspes, abuelo de Darío, que fue general bajo Ciro, Hdt.1.209, 7.11, X.Cyr.6.3.21, 7.1.3. 3 hijo de Darío, nieto de Ciro, general de los etíopes en el ejército de Jerjes, Hdt.7.68. 4 hijo ilegítimo de Artajerjes muerto por Arpates, Plu.Art.30. 5 general persa en Gránico, Arr.An.1.12.8. 6 hijo de Artabazo, VI a.C., Arr.An.3.23.7. 7 rey de Armenia, Polyaen.4.17. 8 fundador de Arsamea del Ninfeo, antepasado de los reyes de Comagena, prob. III a.C. Arsameia 16, también fundador de Arsamea del Éufrates IGLS 47.1.9 en SEG 28.1318 (I a.C.), cf. IGLS 5, tal vez el mismo que 7 9 otro, Polyaen.7.28.1.

Ἀρτάβης [1] -ου, ὁ Artabes un persa, A.Pers.317.

Ἀρτεμβάρης [3] -ου, ὁ [-βα- medida larga en A.Pers.29, 972, breve en A.Pers.302] [ac. -εα Hdt.1.116, -ην Nic.Dam.66.5] Artembares 1 persa, contemporáneo de Ciro, Hdt.9.122. 2 medo, contemporáneo de Astiages, Hdt.1.114, Nic.Dam.l.c. 3 jefe persa en la batalla de Salamina, A.Pers.29, 302, 972.

Ἀσία [4] -ας, ἡ jón. -ίη Hes.Th.359, Archil.103, Mimn.12.2, Hdt.4.45, A.R.4.273 [ᾰ-] Asia I pers. 1 mit. hija de Océano y Tetis, Hes.l.c., Hdt.l.c., Apollod.1.2.2. 2 epít. de Atenea en la Cólquide, Paus.3.24.6. 3 hija menor de Temístocles, Plu.Them.32. II geog. 1 una de las partes en que los antiguos dividieron el mundo, inicialmente Anatolia o Asia Menor, Archil.l.c., Mimn.l.c., Sapph.44.4, Pi.O.7.18, E.Ba.64, Hdt.1.72, X.HG 4.8.27, Cyr.4.3.2, ἡ κάτω Ἀ. Arr.An.1.20.3, extendiéndose más al oriente, A.Pr.412, Hdt.4.45, A.R.l.c., esp. como dominio del rey de Persia, A.Pers.57, Lys.2.21, Isoc.4.126. 2 provincia romana creada en 133 a.C. a la muerte de Átalo III, que abarcaba sólo la parte más occidental de Asia Menor OGI 435.7, 436.10 (II a.C.), Str.13.4.2, Plu.Brut.19, D.C.53.14.2, AP 7.564, ἡ ἰδίως Ἀσία Ptol.Geog.5.1.3. 3 ciu. de Susiana occidental junto al Tigris, Ptol.Geog.6.3.4. 4 ciu. de Lidia donde se inventó la cítara de tres cuerdas, según St.Byz. 5 montaña de Laconia al este del Taigeto, Paus.3.24.6. DMic. a-si-wi-ja.

Ἀσιάς [2] 1 fem. adj. = Ἀσιανή, Asiatic 2 (sc. κιθάρα ) the lyre as improved in Lesbos.

Ἀσιᾶτις [1] -ιδος fem. jón. Ἀσιῆτις A.Pers.61, E.IT 396 [ᾰ-] 1 adj. asiática χθών A.l.c., γῆ E.Andr.1, γαῖα E.l.c. • subst. αἱ Ἀσιάτιδες las mujeres asiáticas Ἀσιατίδων .. τὴν ὑπερτάτην E.Tr.1219. 2 subst. ἡ Ἀ. la asiática n. de una lira de tres cuerdas Et.Gen.1270.

Ἀσιατογενής [1] [Ἀσιατογενής γίγνομαι]; of Asian birth, Aesch.

Ἀσίς [2] -ίδος [ᾱ] 1 adj. fem. de Asia, asiática αἴη Hes.Fr.165.11, cf. A.Supp.547, Pers.549, A.R.1.444, 2.777, Nonn.D.13.41, δμωαί E.El.315. 2 subst. ἡ Ἀσίς Asia A.Pers.763, Euph.51.2, AP 7.692 (Antip.), Nonn.D.13.4.

Ἀσωπός [1] a river in Boeotia, Il. 4.383.

Ἀχελωίδες [1] sc. νῆσοι, islands at the mouth of the Achelous, Aesch.

Βαβυλών [1] a symbol for wealth. ]νιν Βαβυλῶνος ἀμείψομαι[ (οὐ supplendum) Pae. 4.15 ]ᾳπι. ενβαβυ[ (Βαβυ[λων supp. Lobel) Δ. 4c. 9.

Βάκτριος [3] -α, -ον [fem. -ίη Hdt.4.204] bactrio 1 adj. χώρη Hdt.l.c., τείχη E.Ba.15, οὖδας Nonn.D.6.213, Γίγας AP 4.3.73 (Agath.). 2 ét. de Bactria Ἀρτάβης A.Pers.317, οἱ Βάκτριοι los bactrios o bactrianos A.Pers.306, 732, Hdt.3.102, 9.113, X.Cyr.1.1.4, 5.1.3, Str.11.8.8, St.Byz.s.u. Βάκτρα y Ἄμαστρις.

Βατάνωχος [1] -ου, ὁ Batanoco persa, padre de Alpisto, A.Pers.981.

Βοιωτός [1] -ή, -όν Βοωτός EM 203.10G. I beocio, de Beocia 1 ἀνήρ ref. Hesíodo, B.5.191, cf. Nonn.D.13.120, Hermesian.7.21, Ἑλικών AP 2.384 (Christod.), 11.24 (Antip.Thess.), πέδον Nonn.D.4.337, κλέτας Nonn.D.5.59 • ét., frec. en plu. los beocios, los de Beocia, Il.2.494, Hes.Sc.24, Lyr.Adesp.67(b).1, Hdt.5.77, And.3.18, 20, Isoc.18.49, X.An.5.3.6, Pl.Smp.182b, Phd.99a • en prov. ῥᾷον ἢ τὸ ὄρειον ὑπερέβησαν οἱ Βοιωτοί de la violación de la justa medida, Apostol.15.18 • como maldición Βοιωτοῖς μαντεύσειας porque los beocios habrían matado a la profetisa Mirtila o al adivino Bombro, Plu.Prou.1.9, Zen.2.84. 2 τεῖχος Βοιωτῶν localidad fronteriza entre Ática y Beocia, Scyl.Per.38. 3 οἱ Βοιωτοί Beocios n. dado a la ciu. laconia de Tálamas debido a los colonos de Beocia, Str.8.4.4. II como n. de varón Beoto 1 mit. héroe epón. de Beocia, hijo de Posidón y Arna, Corinn.5, 18, Euph.120.1.3, D.S.4.67, Plu.Fluu.2.2, Sch.Er.Il.2.494 • considerado tb. hijo de Posidón y Melanipa, D.S.19.53, Str.6.1.15 • id. de Itono y Melanipa, Paus.9.1.1, St.Byz.s.u. Βοιωτία. 2 poeta siracusano autor de parodias, coetáneo de Filipo I de Macedonia, Alex.Aet.5.9, Ath.698b, Polem.Hist.45. 3 aten. muerto por Eveón, hermano de Leodamante, D.21.71, 73. 4 aten., hijo de Pánfilo, contra el que Iseo pronunció un discurso, D.39.32, 40.23, Harp.s.u. Κειριάδης y λῆξις. 5 aten., hijo de Mantias y Plangón, contra el que D. compuso dos discursos, D.39.30, 37, 40.11, 16. 6 macedonio, amigo de Antígono y Demetrio, muerto en la batalla de Gaza, 312 a.C., D.S.19.85. 7 arconte de Delos en 49/48 a.C., I.AI 14.231.

Βόλβη [1] -ης, ἡ Βολβή Scyl.Per.66; Βολβός Procop.Aed.4.4.3 Bolba 1 mit. madre de Olinto, hija de Heracles, epónima del lago del mismo nombre, Hegesand.40. 2 ciu. de Macedonia junto al lago del mismo nombre, St.Byz.s.u. Βόλβαι, Procop.l.c. 3 lago de Macedonia, en la comarca de Migdonia, actual Volvi, Scyl.l.c., A.Pers.494, Th.1.58, 4.103, Archestr.SHell.176.5, Str.7 fr.36, St.Byz.s.u. Βόλβαι.

Δαρειογενής [2] [Δαρειογενής γίγνομαι]; born from Darius, Aesch.

Δαρεῖος [9] Darius, name of several kings of Persia; being a Greek form of Persian dara, a king.

Δίαιξις [1] -εως, ὁ Diexis persa, general de Jerjes, A.Pers.995.

Δοτάμας [1] [Δοτάμας ὁ]; [-ᾱ-] Dotamas persa, A.Pers.959.

Δωρικός [1] Doric, Hdt., Trag., etc.

Ἑλλάς [9] [Ἑλλάς άδος:]; Hellas, understood by the ancients to be a Thessalian city and district in Phthiōtis, under the sway of Achilles, Il. 2.684; now more correctly described as the tract between the Asōpus and the Enīpeus; coupled with Phthia, Il. 9.395; the realm of Peleus, Od. 11.496; καθʼ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος (all Greece), see Ἄργος, epithets, καλλιγύναικα, εὐρυχόροιο, Β, Il. 9.447, 478.

Ἕλλη [4] -ης, ἡ Ἕλλα A.Pers.70, 876, Pi.Fr.51, 189, Str.7.fr.57 mit. Hele hija de Atamante y Néfele y hermana de Frixo, Palaeph.30, A.R.1.256, Apollod.1.9.1, D.S.4.47, AP 9.215 (Antip.Thess.), D.P.515, Paus.9.34.5, Nonn.D.10.98, 25.441 • epón. del Mar de Hele o Helesponto actual estrecho de los Dardanelos, por causa del mito de su caída en él Ἕλλας πορθμός A.Pers.70, Pi.Fr.33a (ap. crít.), 189, Str.7.fr.57, Ἕλλας πόρος A.Pers.876, Pi.Fr.189, Ἕλλης πόντος SHell.1132, στενὸν Ἕλλης AP 7.639 (Antip.Thess.) • de la costa de este mar Ἕλλης ᾐών AP 16.242 (Eryc.) • su monumento funerario podía verse frente a la ciudad de Cardia, Hdt.7.58 • tít. prob. de una tragedia de autor desc., Arist.Po.1454a8; cf. Ἑλλήσποντος.

Ἕλλην [14] -ηνος, ὁ Ἕλλαν A.A.429 Helen 1 héroe epón. de los griegos (helenos), gener. tenido por hijo de Deucalión y Pirra, rey de Ptía y padre de Doro, Juto y Eolo, Hes.Fr.9.1, Hdt.1.56, Th.1.3, Arist.Metaph.1024a33, Apollod.1.7.3, D.S.4.60, Str.8.7.1, 9.5.6, 23, Paus.7.1.2, Hld.2.34.2, Palaeph.30, 35 • pero considerado luego hijo de Zeus, E.Fr.929b, 481, Sch.A.R.1.118c, Sch.Od.10.2, hijo de Prometeo y hermano de Deucalión, Sch.Pi.O.9.68b, hijo de Pronoos y nieto de Deucalión, Hecat.13 • ἀφ' Ἕλλανος αἴαςde la tierra de Helen e.d., de Grecia, A.l.c. 2 hijo de Ptío y Crisipa, fundador de la ciu. de Hélade en Tesalia, St.Byz.s.u. Ἑλλάς.

Ἑλληνικός [2] -ή, -όν A I 1 griego, heleno a) de colect. humanos ἔθνος Hdt.1.56, Μακεδόσιν καὶ τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν τοῖς Ἑλληνικοῖς IEphesos 24B.19 (II d.C.), γένος Pl.R.469b, Lg.693a, OGI 497.6 (Cibira II d.C.), πόλεις Th.1.17, X.HG 4.1.34, cf. Ar.Au.148, de ejércitos στρατιή Hdt.9.41, στρατόπεδον Hdt.8.81, ξενικόν X.HG 3.1.13, μισθοφόροι Plb.1.48.3, ναυτικόν X.HG 4.8.4, στόλος de la flota que fue a Troya, E.IT 11, δύναμις X.An.1.1.6, στράτευμα X.An.1.7.14, de esclavos γύναιον Plu.Them.26, Art.28; b) de territorios γῆ Pl.R.470a, περὶ τὸν ἑλληνικὸν τόπον e.d., Grecia, Arist.Mete.350b15, cf. 352a33, χώρα Plu.Ages.34, σύμπαν τὸ κατὰ τὴν Ἀσίαν Ἑλληνικόν Gal.18(1).469 • tb. subst. ἡ Ἑ. de un barrio gr. en una ciu. de Egipto τέμενος ἐν τῇ Ἑλληνικῇ πρὸς τῷ λιμένι PCair.Zen.34.7 (III a.C.); c) de cosas ναῦς A.Pers.409, ἐσθής Hdt.5.88, μαχαίρη Hdt.2.41, X.An.1.8.7, λόγχη X.An.4.8.7, φαρέτρα ID 1443A.2.43 (II a.C.), ἱερά I.AI 19.7, ἱερόν POxy.3471.9 (II d.C.), οἶνος Gal.13.533, ἔλαιον I.Vit.74, κράνη Plu.Flam.14, ὀπώρα Plu.Alex.50; d) de costumbres, instituciones, ritos, etc. νόμαια Hdt.2.91, νόμος E.Alc.684, Lys.2.9, κοινὸν Ἑλληνικὸν νόμισμα Pl.Lg.742a, μαντήια Hdt.1.46, δίαιτα Hdt.4.78, ἑορτὴ ἑλληνικωτάτη Ath.639e, cf. Hdn.Gr.2.575, παιδεία I.Ap.1.73, Hom.Clem.4.7, Soz.HE 3.16.7, πότος Alex.9.8, cf. Men.Mis.315 • op. lo ‘bárbaro’ Ἑλληνικοῦ καὶ βαρβαρικοῦ παιῶνος Lys.2.38; e) del carácter o el modo de actuar, gener. con connotaciones posit. πράξεις Plb.1.3.4, 2.37.4, οὔτε δίκαιον .. οὔθ' Ἑλληνικὸν .. τὸ παρακαλούμενον Plb.20.10.6, ἡ Ἑ. κατασκευὴ τῶν ὅπλων Plb.6.25.9, cf. Plu.Lyc.22, οὐχ Ἑλληνικῆς γενομένης διὰ Θηβαίους σφαγῆς Arr.An.1.9.7, cf. Plu.Comp.Nic.Crass.2, D.H.Rh.1.7, pero entre crist. y judíos, c. connotaciones neg. πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν χαρακτῆρα τοὺς ὁμοφύλους μετέστησε LXX 2Ma.4.10, εἶναι .. ἑλληνικώτατον ἀνθρώπων irón. de Filipo, D.19.308 • c. uso adverb. en ac. τρόπον τὸν ἑλληνικόνa la manera griega Hdt.7.189, abs. ἑλληνικόν γ' ἐπένευσανasienten a la manera griega e.d., inclinando hacia delante la cabeza, Ar.Ach.115 • tb. en dat. a la manera griega, e.e., según el cómputo griego ἑλληνικῇ δὲ ἔτους ξσʹ σεβαστοῦ tras una fecha a la romana IBeroeae 68.16, cf. 69.13 (ambas III d.C.); f) c. n. de acción, equiv. a un gen. obj. φόνος Ἑ.matanza de griegos Hdt.7.170, σωτηρία Pl.Mx.241c. 2 helenizado, que ha aceptado o adoptado la cultura helena de pers. ἄνθρωπος .. Ἑ. ἦν οὐ τῇ διαλέκτῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ ψυχῇ de un judío, I.Ap.1.180 • de territorios τῇ Λυβίῃ τῇ Ἑλληνικῇ de Cirene, Arr.An.5.25.4, χωρίον de Batne (Tell-Batnan), Iul.Ep.98. 3 que habla o escribe en griego ἱστοριογράφοι I.AI 1.133, Ap.1.2, ποιη[τής IEphesos 1149.8 (imper.), γραμματικὸς ἑ.profesor de lengua griega, DP 7.70. 4 de sucesos particulares πόλεμος Ἑ. la Guerra Helena n. dado en Atenas a la Guerra Lámica IG 2 2 448.44, 505.17 (ambas IV a.C.). 5 de lugares particulares θάλασσα ἡ Ἑ. del Mar Egeo, Hdt.5.54, Th.1.4, Plu.Eum.19, Gal.6.727, ἑλληνικαὶ νῆσοι las islas griegas, esp. Chipre, Thdt.M.81.1077A, cf. Chor.Decl.3.22. 6 de diversas plantas: κύαμος Hp.Mul.1.46, Gal.13.31, κάλαμος Gal.12.418, Zos.Alch.Comm.Gen.7.35, κολοκύνθη Ph.Mech.89.43. 7 de anim. περιστερίδιον op. αἰγύπτιος PLips.97.26.9 (IV d.C.). 8 de pesos y medidas: κοτύλη Plu.Cam.27, σχοῖνος Περσικὴ καὶ σχοῖνος Ἑλληνική Hero Def.130, πλέθρον Hero Tab.H.2.11, ἰούγερον Hero Tab.H.2.12. 9 ὁ Ἑ. helénico ét. de la ciu. de Hélade, St.Byz.s.u. Ἑλλάς. II ref. la lengua y la escritura 1 griego, expresado en griego οὔνομα Hdt.3.115, φωνή Pl.Cra.409e, 410a, Plu.Brut.40, cf. Pl.Criti.113a, Str.14.2.28, διάλεκτος Plu.Num.13, Gal.8.568, λόγος Chor.Or.7.42, Ἑλληνική τις ἱστορία τοῦ Μαρσικοῦ πολέμου Plu.Luc.1 • subst. Ἑβραϊστὶ Ἀβαδδών, καὶ ἐν τῇ Ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχει Ἀπολλύων Apoc.9.11, ἡρμηνεύθησαν (del latín) εἰς Ἑλληνικὸν οὕτως Eus.Dor.Ep.Chalc. en ACO 2.1.2 (p.8) • griego, escrito en alfabeto griego γράμμασιν καὶ Αἰγυπτίοις καὶ Ἑλληνικοῖς OGI 56.74 (Tanis III a.C.), cf. 90.54 (Roseta II a.C.), γράμματα SB 5117.6 (I d.C.), Eu.Luc.23.38 (var.), γραμμάτων εἴδησις, ἐάν τε Ἑλληνικῶν ἐάν τε βαρβαρικῶν S.E.M.1.44, cf. Plu.Flam.1, POxy.907.2 (III d.C.), Iust.Nou.47.2, τῶν ἐν Ῥώμῃ βιβλιοθηκῶν Ῥωμαικῶν τε καὶ Ἑλληνικῶν IUrb.Rom.62.5 (II d.C.), ἀντίγραφον POxy.2348.50 (III d.C.), δίπλωμα POxy.3054.10 (III d.C.), ἐπὶ τῶν ἑλληνικῶν ἐπιστολῶν trad. de lat. ab epistulis graecis, IEphesos 651.9 (II d.C.), ISide 62.3 (II d.C.). 2 griego correcto δισταζόντων εἰ τὸ «εἴρηκας» Ἑλληνικὸν ἤπερ τὸ «εἴρηκες» διὰ τοῦ «ε» A.D.Synt.37.14, τὰ μᾶλλον ἑλληνικώτερα καὶ γραμματικώτερα Hdn.Epim.4, ἡ ἄρα συνήθεια τοῦ τί τέ ἐστιν ἑλληνικὸν καὶ τί ἀνελλήνιστον γίνεται κριτήριον S.E.M.1.181, τοῦ γὰρ Ἀττικοῦ «τὸ τάριχος» λέγοντος ὡς ἑλληνικὸν καὶ τοῦ Πελοποννησίου «ὁ τάριχος» προφερομένου ὡς ἀδιάστροφον S.E.M.1.187 • neutr. subst. τὸ ἑ. op. τὸ βαρβαρικόν ‘barbarismo’, S.E.M.1.64. III crist. griego, pagano φιλόσοφοι Thdt.Affect.proem.5, Ἑλληνικῶν θεραπευτικὴ παθημάτωνremedio de las afecciones paganas Thdt.Affect.tít., μυθολογία Thdt.Affect.proem.1, περὶ τῆς τῶν Ἑλληνικῶν θεῶν τε καὶ μαντείων καθαιρέσεως Iust.Phil.Qu.et Resp.M.6.1253A, τὴν Ἀρειανὴν καὶ τὴν Ἑλληνικὴν ἀφροσύνην Ath.Al.M.26.177A, ἑορταί Soz.HE 1.8.5, προστιθεμένων ἐκ τοῦ Ἑλληνικοῦ πλήθους καὶ τῶν ἄλλων αἱρέσεων Soz.HE 2.23.8, Cyr.Al.Hom.Diu.5 en ACO 1.1.2 (p.103.16) • subst. ὁ Ἑ. pagano τοὺς Ἑλληνικοὺς ταῖς τοιαύταις εὐποιίαις προσέθιζε Iul.Ep.84.431a. B subst. neutr. τὸ Ἑ. I 1 el mundo griego, los griegos τὸ Ἑ. γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται Hdt.1.58, (Πέρσαι) τὴν δὲ Εὐρώπην καὶ τὸ Ἑ. ἥγηνται κεχωρίσθαι(los persas) consideran que Europa y el mundo griego están aparte Hdt.1.4, τὸ ἄλλο Ἑλληνικὸν ὁρῶν ξυνιστάμενον πρὸς ἑκατέρους Th.1.1, cf. D.C.72.1, τὸ παλαιὸν Ἑλληνικόν Th.1.6, cf. Aristid.Or.1.93, 167, καθεῖλε δὲ καὶ Ἀντίπατρος καὶ Κάσσανδρος ὕστερον τὸ Ἑ. Paus.1.4.1, cf. 25.7, Iul.Caes.324b, τὸ Ἑ. καὶ βαρβαρικὸν .. διορίζειν Plu.2.329c • lo heleno, la helenidad Ἠλείων μὲν ἐκ τοῦ ἑλληνικωτάτου γενόμενοι de habitantes del Ponto, D.H.1.89. 2 milit. el ejército griego o el campamento griego περισταυρωσάμενοι ἀπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ ὡς εἴκοσι στάδια X.HG 3.2.2, ἐσώθησαν .. εἰς τὸ Ἑλληνικόν X.HG 3.2.4, cf. An.1.4.13, 3.4.34. 3 gener. en plu. τὰ ἑλληνικά los asuntos públicos de los griegos, de Grecia Plb.4.1.4, οἱ Ῥωμαῖοι .. ἐνεφύοντο τοῖς Ἑλληνικοῖς Plu.Phil.17, τὰ πρὸ τῶν Μηδικῶν Ἑλληνικὰ ξυνετίθεσανtrataron los asuntos de Grecia anteriores a las Guerras Médicas Th.1.97, τὰ βαρβαρικὰ τοῖς ἑλληνικοῖς κεράσαι Plu.2.332a, en sg. ὁ Αὔγουστος τὸ ἑ. διήγαγεAugusto resolvió los asuntos griegos D.C.54.7.4 • Helénicas tít. de varias obras sobre la historia griega: de Jenofonte Ξενοφῶν Ἑλληνικῶν τρίτῳ Hdn.Gr.1.97, de Teopompo Θεόπομπος ὀγδόῳ Ἑλληνικῶν Hdn.Gr.1.227, de Calístenes Καλλισθένης ἐν τρίτῳ τῶν Ἑλληνικῶν Hdn.Gr.1.261, de Cárace Χάραξ Ἑλληνικῶν δευτέρᾳ Hdn.Gr.1.276. 4 Helenicon barrio de Menfis, residencia de la comunidad griega Ἑ. καὶ Καρικόν Aristag.Hist.9a. II visto desde fuera del mundo griego 1 el elemento griego, la colonia griega (Σελευκεία) ἔστι δὲ πόλις ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ, πλεῖστον τὸ ἑ. καὶ νῦν ἔχουσα D.C.40.16.3, cf. I.BI 2.268. 2 entre los judios la gentilidad πολλοὺς μὲν Ἰουδαίους, πολλοὺς δὲ καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ ἐπηγάγετο (Ἰησοῦς) I.AI 18.63. C adv. -ῶς I 1 a la manera griega Ἑλληνικῶν θεῶν ἱρὰ Ἑ. κατεσκευασμένα Hdt.4.108, ὡς ἑ. ἀνήρεθ' ἡμᾶς τοὺς τ' ἐν Ἰλίῳ πόνους E.IT 660, τεθραμμένος ἑ. de Casandro, Plu.Alex.74, ποιοῦσι .. ἑκατόμβας .. ἑ. Str.3.3.7, ζῆν Str.14.2.28, διαιτᾶν del emperador Claudio, D.C.60.6.2 • del carácter o el modo de actuar, c. connotaciones posit. ἔνι μάλιστα ταῖς δόξαις ἑ. διακείμενοι καὶ πρᾴωςy sobre todo en lo que toca a las creencias, actuando mesuradamente y de la forma helena ref. a los romanos, Plu.Marc.3, τὰ περὶ Μαντίνειαν οὐχ ἑ. διῳκῆσθαι τοῖς Ἀχαιοῖς Plu.Arat.45, ἀνθρωπίνως καὶ ἑ. τιμᾶσθαι Arr.An.4.11.8, σωφρονοῦντες ἑ. Lib.Decl.6.6, cf. Plu.2.558a • con nombres κραιπάλη ἑλληνικῶςuna resaca a la griega Antiph.182.4. 2 crist. como los griegos paganos c. connotaciones neg. ὡς .. μήτε δήμῳ θεῶν ἑ. ἐκβακχεύοιτοde modo que ni se embriagara con la multitud de dioses, a lo griego Gr.Nyss.M.46.825C, μυθολογῶν Basil.M.31.1329A, θρησκεύω Soz.HE 3.17.4. II ref. el idioma 1 en griego ἐβόα καὶ βαρβαρικῶς καὶ ἑ. X.An.1.8.1, ὠνομάζετο Σηπιοῦς ἑ. Str.6.3.9, λόχους καὶ τάξεις ἑ. καλοῦσιν Plu.2.379f, ἐπιγράμματα, τὰ μὲν Ῥωμαϊκῶς τὰ δὲ Ἑ. πεποιημένα Arr.Peripl.M.Eux.21.2, op. βαρβάρως ὀνομάζειν Cels.Phil.8.37, cf. Epiph.Const.Haer.26.1.4, οὔτε καθόλως ἑ. ἑρμηνευόμενον del griego en general op. al griego técnico médico, Gal.17(2).314. 2 gram. en griego correcto ἵνα καὶ ἡ στιγμὴ καὶ ὁ τόνος ἀναλόγως καὶ ἑ. ἔχῃ Hdn.Gr.2.76, 163, διάλεκτος δέ ἐστι λέξις κεχαραγμένη ἐθνικῶς τε καὶ ἑ. D.L.7.56.

Ἑλληνίς [1] I fem. of Ἕλλην, Attic. II Ἑλληνίς (v. sub. γυνή) a Grecian woman, Eur.

Ἑλλήσποντος [1] (‘Sea of Helle’): the Hellespont, with adjacent bodies of water, Od. 24.82.

Ἑρμῆς [1] Hermes, the Lat. Mercurius, son of Maia and Zeus; messenger of the gods (διάκτορος); giver of good luck (ἐριούνιος, ἀκάκητα); god of all secret dealings, cunning, and stratagem (δόλιος); bearing a golden rod (χρυσόρραπις); conductor of defunct spirits (ψυχοπομπός, πομπαῖος); tutelary god of all arts, of traffic, markets, roads (ἀγοραῖος, ἐμπολαῖος, ὅδιος, ἐνόδιος) , and of heralds. His bust, mounted on a four-cornered pillar, was used to mark boundaries. —Proverb., κοινὸς Ἑρμῆς shares in your luck! Theophr.: cf. ἕρμαιον.

Ζεύς [2] (Διεύς, root διϝ), gen. Διός, dat. Διί, acc. Δία, voc. Ζεῦ, also gen. Ζηνός, dat. Ζηνί, acc. Ζῆν（α): Zeus (Diespiter, Juppiter; cf. Ζεῦ πάτερ, Il. 3.320), the son of Cronos and the father of gods and men, god of the lightning, the clouds and weather, of time itself, hence ὑψίζυγος, αἰθέρι ναίων, Διὸς ὄμβρος, Διὸς ἑνιαυτοί, εὐρύοπα, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης, αἰγίοχος, ὑψιβρεμέτης, νεφεληγερέτα, κελαινεφής, στεροπηγερέτα, τερψικέραυνος, ἀστεροπητής, ἀργικέραυνος, ἐριβρεμέτης. Zeus is the sender of portents, and the shaper of destiny, πανομφαῖος, Διὸς τάλαντα, etc.; he is the protector of kings, of suppliants, of house and court, and he presides over the fulfilment of oaths, διοτρεφεῖς, διογενεῖς βασιλῆες, Ζεὺς ξείνιος, ἱκετήσιος, ἑρκεῖος. The original meaning of the root of the word is the brightness of the sky, afterwards personified; cf. δῖος, Lat. sub divo.

Θῆβαι [1] [Θῆβαι ῶν]; and Θήβη: Thebesor Thebē— (1) the city in Boeotia, founded by Cadmus and fortified by Amphīon and Zethus, epithets ἑπτάπυλος, ἐυστέφανος, πολυήρατος.— (2) Egyptian Thebes, on the Nile, called ἑκατόμπυλαι, Ι 3, Od. 4.126.— (3) a city in the Troad, at the foot of Mt. Placus, the residence of king Eetion, Il. 1.366, Il. 6.397.

Θράκιος [1] [Θράκιος Θράκιος, η, ον]; Thracian, Thuc., etc.: Ionic Θρηΐκιος, ος, η, ον, Il., Hdt.; contr. Θρῄκιος, Trag.:— Σάμος Θρηϊκίη Σαμοθρᾴκη, Il.

Ἰάν [4] contr. for Ἰάων, an Ionian, Aesch. [who has gen. pl. Ἰάνων with ᾰ].

Ἰάονες [1] Ionians, Il. 13.685†.

Ἰαόνιος [1] [Ἰαόνιος Ἰαόνιος, η, ον]; Ionian, Greek, Aesch.; Athenian, Orac. ap. Plut.

Ἰάων [1] 1 Ionian σέθ]εν Ἰάονι τόνδε λαῷ [παι]ᾶνα διώξω since Abdera was colonized from Ionian Teos Pae. 2.3

Κίσσιος [2] [Κίσσιος Κίσσιος, η, ον]; of or from Cissia in southern Persia, Hdt.; Κισσία ἰηλεμίστρια a Cissian mourner, Aesch.

Κύπριος [1] 1 of Cyprus pro subs., a Aphrodite. “φίλια δῶρα Κυπρίας” O. 1.75 (ἔρωτες）· οἶοι καὶ Διὸς Αἰγίνας τε λέκτρον ποιμένες ἀμφεπόλησαν Κυπρίας δώρων N. 8.7 b man of Cyprus φᾶμαι Κυπρίων P. 2.16 c τὰ Κύπρια, an epic poem, v. Ὅμηρος, test., fr. 265.

Κῦρος [1] [Κῦρος Κῦρος, ὁ, ]; 1 Cyrus: 1 ὁ πρότερος, the elder Cyrus, Hdt. 2 ὁ νεώτερος, the brother of Artaxerxes, Xen.

Λυδός [2] 1 Lydian ἐν εὐάνορι Λυδοῦ Πέλοπος ἀποικίᾳ P. was son of Tantalos, king of Lydia O. 1.24 Λυδὸς ἥρως Πέλοψ O. 9.9 Λυδῷ γὰρ Ἀσώπιχον ἐν τρόπῳ ἐν μελέταις τʼ ἀείδων ἔμολον (Pauw: Λυδίῳ codd: i. e. the Lydian musical style) O. 14.17 pro subs., ἐν δείπνοισι Λυδῶν ψαλμὸν ἀντίφθογγον ὑψηλᾶς ἀκούων πακτίδος (Schneider: Λύδιον codd.: sc. Τέρπανδρος) fr. 125. 2.

Μακεδών [1] [Μακεδών Μᾰκεδών, όνος, ὁ, ἡ]; a Macedonian, οἱ Μακεδόνες, the Macedonians, Hdt.:—adj. Μακεδόνιος, η, ον, and -ονικός, ή, όν, Hdt., etc.; ἡ Μακεδονία Macedon, Hdt.; so, ἡ Μακεδονὶς, γῆ Hdt.; γῆ Μακεδών Anth.

Μαραθών [1] (μάραθον, ‘fennel’): a village in Attica, Od. 7.80†.

Μηδικός [1] [Μηδικός Μηδικός, ή, όν Μῆδος ]; I the war with the Medes, the name given to the great Persian war, Thuc.; ὁ Μ. πόλεμος Thuc. II Μηδικὴ πόα medick, a kind of clover, Ar.

Μῆδος [2] [Μῆδος Μῆδος, ὁ]; a Mede, Median, Hdt., etc.

Μύσιος [1] 1 of Mysia Ἀχιλέος· ὃ καὶ Μύσιον ἀμπελόεν αἵμαξε Τηλέφου μέλανι ῥαίνων φόνῳ πεδίον I. 8.49

Μυσός [1] [Μυσός Μῡσός, οῦ, ὁ]; a Mysian, Aesch.:—from their effeminate character, Μυσῶν λεία came to mean a prey to all, of anything that can be plundered with impunity, Dem.

Νάξος [1] the island. “ἐν δὲ Νάξῳ φαντὶ θανεῖν λιπαρᾷ Ἰφιμεδείας παῖδας, ὦτον καὶ σέ, τολμάεις Ἐπιάλτα ἄναξ” P. 4.88 test. Σ, O. 13.25c, ἐν μὲν τοῖς ὑπορχήμασιν ἐν Νάξῳ φησὶν πρῶτον εὑρεθῆναι διθύραμβον, ἐν δὲ τῷ πρώτῳ τῶν διθυράμβων ἐν Θήβαις fr. 71.

Νεῖλος [2] the river, furthest point of sailing to the south. ἀλλʼ ἐπέρα ποτὶ μὲν Φᾶσιν θερείαις, ἐν δὲ χειμῶνι πλέων Νείλου πρὸς ἀκτάν (sc. Ξενοκράτης: his hospitality knows no bounds or seasons) I. 2.42 μυρίαι δʼ ἔργων καλῶν τέτμανθ κέλευθοι καὶ πέραν Νείλοιο παγᾶν καὶ δἰ Ὑπερβορέους (τὰ δὲ ἑκατέρωθεν παρείληφε πέρατα, τὴν σύμπασαν οἰκουμένην θέλων εἰπεῖν Σ.) I. 6.23 Αἰγυπτίαν Μένδητα, πὰρ κρημνὸν θαλάσσας ἔσχατον Νείλου κέρας fr. 201. 2. as god, Νείλοιο πρὸς πῖον τέμενος Κρονίδα (τὴν Λιβύην φησίν. τὸν Νεῖλον ἀντὶ τοῦ Διός φησιν, ἐπειδὴ παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις τιμᾶται ὡς θεός. Σ: a ref. to Ζεὺς Ἄμμων?) P. 4.56 test., Philostratus Maior, imag. I. 5.2, ad quoddam carmen Pindari, ut vid., spectans, ἐν Αἰθιοπίᾳ δὲ, ὅθεν ἄρχεται (sc. ὁ Νεῖλος), ταμίας αὐτῷ δαίμων ἐφέστηκεν, ὑφʼ οὗ πέμπεται ταῖς ὥραις σύμμετρος. v. ad fr. 282, = Σ, Arat. 283, τὸν παρὰ τῷ Πινδάρῳ ἑκατοντορόγυιον ἀνδριάντα (δαίμονα coni. Wil.), ἀφʼ οὗ τῆς κινησέως τῶν ποδῶν τὸν Νεῖλον πλημμυρεῖν.

Παλλάς [1] (-άς, -άδος, -άδα.) title of Athene. φιλεῖ δέ μιν (= Σεμέλαν) 1 Παλλάς O. 2.26 ὦ πολιάοχε Παλλάς in Kamarina O. 5.10 οἱ χρυσάμπυκα κούρα χαλινὸν Παλλὰς ἤνεγκ O. 13.66 πλεῖστα νικάσαντά σε καὶ τελεταῖς ὡρίαις ἐν Παλλάδος εἶδον (in Athens Σ, in Cyrene edd.) P. 9.98 τέχνᾳ, τάν ποτε Παλλὰς ἐφεῦρε θρασειᾶν Γοργόνων οὔλιον θρῆνον διαπλέξαισʼ Ἀθάνα P. 12.7 ἐνέθηκε δὲ Παλλὰς αμ[ Pae. 8.82 ]Παλλάδα[ Πα. 13. a. 5. ἀλκάεσσά τε Παλλάδος αἰγὶς μυρίων φθογγάζεται κλαγγαῖς δρακόντων Δ. 2. 17.

Πάν [1] Pan, god of Arcadia, son of Hermes, Hhymn.; represented with goatʼs feet, horns, and shaggy hair. At Athens his worship began after the battle of Marathon, Hdt.:—pl. Πᾶνες in Ar., Theocr.

Πάρος [1] [Πάρος Πά^ρος, ἡ]; Paros, one of the Cyclades, famous for its white marble, Hhymn.:—adj. Πάριος, η, ον, Πάριος λίθος Parian marble, Pind., Hdt.

Πελάγων [1] (1) a chief of the Pylians, Il. 4.295.— (2) an attendant of Sarpēdon, Il. 5.695.

Πέρσης [24] [Πέρσης Πέρσης, ου]; a Persian, inhabitant of Persis, Hdt., etc.

Περσικός [4] [Περσικός Περσικός, ή, όν ]; 1 Persian, ἡ Περσική (sc. χώρα) Persia, Hdt., etc. 2 Περσικαί, ῶν, αἱ, a sort of thin shoes or slippers, Ar. 3 Περσικός, οῦ, or Περσικόν, οῦ, the peach, Lat. malum Persicum. 4 Π. ὄρνις the common cock, Ar. 5 τὰ Περσικά the Persian war, Plat., etc.; in earlier writers called τὰ Μηδικά.

Περσίς [9] [Περσίς Περσίς, ίδος]; fem. of Περσικός I Persian, Aesch., etc. II as Subst., (.] (sub. γῆ) , Persis, Persia, now Farsistan, Hdt. 2 (sub. γυνή) , a Persian woman, Xen. 3 (sub. χλαῖνα) , a Persian cloak, Ar.

Περσονόμος [1] [Περσονόμος Περσο-νόμος, ον, νέμω]; ruling Persians, Aesch.

Πλάταια [1] Plataea, a town in Boeotia, Il. 2.504†.

Ῥόδος [1] Rhodes, the celebrated island southwest of Asia Minor, Il. 2.654ff., 667.—Ῥόδιος, of Rhodes, pl. Ῥόδιοι, the Rhodians, Il. 2.654.

Σαλαμίς [4] Salamis, the island near Athens, home of Telamonian Ajax, Il. 2.557, Il. 7.199.

Σάρδεις [2] Sardes, the capital of Lydia, dat. Σάρδεσι, Aesch.:—adj. Σαρδιᾱνός, Ionic -ηνός, ή, όν, Hdt.; and Σαρδιᾱνικός, ή, όν, Ar.

Σουσιγενής [1] [Σουσιγενής Σουσῐ-γενής, ές γίγνομαι]; born at Susa, Aesch.

Σουσίς [2] [Σουσίς Σουσίς, ίδος, ἡ, = Σοῦς]; Aesch.; but Σ. γυνή a woman of Susa, Xen.

Σπερχειός [1] Spercheius, a river in Thessaly; as river-god the father of Menestheus, Il. 16.174, , Il. 23.144.

Στρυμών [1] [Στρυμών Στρῡμών, όνος, ὁ]; the Strymon, a river of Thrace, Hes., Hdt.:—adj. Στρυμόνιος, η, ον of the Strymon, Aesch., Eur.; and Στρυμονικός, ή, όν, Strab.

Στύγιος [1] [Στύγιος Στύ^γιος, η, ον Στύξ ]; I Stygian, Aesch., Soph. II = στυγητός, hateful, abominable, Eur.

Σύριος [1] [Σύριος Σύ^ριος, η, ον]; of or from Syria, Hdt., Aesch., etc.

Τμῶλος [1] Tmolus, a mountain in Lydia, near Sardis, Il. 2.866, Il. 20.385.

Τύριος [1] [Τύριος Τύριος, η, ον Τύρος]; of Tyre, Tyrian, Hdt., etc.

Φοῖβος [1] (-ος, -ου, -ῳ, -ον, -ε) 1 bright one epith. of Apollo. Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν πατρός O. 6.49 ἀργυρέῳ τόξῳ πολεμίζων Φοῖβος O. 9.33 Λύκιε καὶ Δάλοἰ ἀνάσσων Φοῖβε P. 1.39 ἀκερσεκόμᾳ Φοίβῳ P. 3.14 “τὸν μὲν πολυχρύσῳ ποτʼ ἐν δώματι Φοῖβος ἀμνάσει” P. 4.54 χρυσάορα Φοῖβον ἀπύειν P. 5.104 “Φοῖβε” P. 9.40 (Πύθια) ἅ τε Φοίβῳ θῆκεν Ἄδραστος ἐπʼ Ἀσωποῦ ῥεέθροις N. 9.9 τὸν ἀκερσεκόμαν Φοῖβον χορεύων I. 1.7

Φοῖνιξ [1] Phoenix.— (1) the father of Eurōpa, Il. 14.321.— (2) son of Amyntor, aged friend and adviser of Achilles. He tells the story of his life, Il. 9.434ff.

Φρύξ [1] a Phrygian, Il.:—as the name of a slave, Ar.: cf. Davus, Geta.

Φωκεύς [1] [Φωκεύς Φωκεύς, έως, ὁ]; a Phocian, Il. (in Epic gen. pl. Φωκήων) , nom. pl. Φωκέες Hdt., Φωκεῖς Thuc., Φωκῆς Soph., gen. Φωκέων Aesch.

Ὠγύγιος [1] [Ὠγύγιος Ὠγύ^γιος, η, ον]; Ogygian, of or from Ogyges, an Attic king of mythical times; hence generally primeval, primal, Hes., Pind.; τὰς ὠγ. Θήβας, τὰς ὠγ. Ἀθήνας Aesch.